WARM AANBEVOLEN >> Tweedaagse voor singles die opnieuw willen uitreiken!
20 februari 2024
WARM AANBEVOLEN! Samen met Kathleen Tobback organiseert collega Catherine een tweedaagse voor singles op 22 en 23 maart in Mechelen. Spread the word!
30 maart 2023 Column Dagblad
Ze is 24 en lid van een onlinegroep waar vrouwen hun (liefdes)ervaringen delen. Mede door die groep is ze helder gaan zien wat ze zoekt in een partner. En hoe ze kan ontsnappen aan een toxische relatie, want die zijn er toch steeds meer? Haar verlanglijst voor de ideale partner doet Rika schuifelen op haar stoel.
Column voor Het Nieuwsblad
Ze is 24 en maakt deel uit van een onlinecommunity. Vooral vrouwen die er uitgebreid hun ervaringen delen. Over vroeger, de trauma's uit hun jeugd. Over hun huidige en net verleden relaties. Over de toename van toxische mannen en toxische relaties. Ze wil misschien daten via mijn bureau, maar voelt toch ook weerstand. Want de man die zij wil, zit die wel in het bestand? Ze weet vandaag, vanuit die community, meer dan ooit wat ze wil, wat ze nodig heeft.
Iemand die er is voor haar. Haar hand vasthoudt als zij daar behoefte aan heeft. Haar opkrikt als ze zich klein voelt. Die luistert als zij wil praten. Die er is voor haar als zij hem nodig heeft. Die gevoel voor humor heeft, haar aan het lachen brengt, haar omarmt zoals ze is. Die beseft hoe gevoelig ze is en bereid is te luisteren naar wat die gevoeligheid inhoudt. En er wil op afstemmen. Om haar beter aan te voelen en te begrijpen. Iemand die het leuk vindt om in een relatie te investeren. Niet wegloopt als het eens moeilijk wordt. En ja, ze weet zeker dat zo een man ook groot is, stevig en mannelijk, rustig en gelukkig met zichzelf. Ze heeft het opgeschreven, maar kan het me ook doorsturen zodat ik al eens kan kijken of die man ingeschreven staat.
“Ik weet het, ik verlang veel”, geeft ze aan. “Maar ik ben het waard. Ik wil voor mezelf opkomen. Mijn grenzen bewaken. Mijn behoeftes duidelijk maken.” Dat heeft ze geleerd, in de community. Ik heb de hele tijd gezwegen. In mijn lichaam installeert zich een diep gevoel van moeheid, een onrust, een verlangen om weg te lopen van alles wat ze zegt. Ik deel het, omdat ik weet dat het mijn afstemming op haar in de weg zit. Een lichte paniek in haar ogen. Of ik haar te veeleisend vind? Waarop ik antwoord dat die vraag twee antwoorden bij mij oproept. “Ja.” Omdat ik er zeker van ben dat de man die ze omschrijft, niet bestaat. Wegens niet menselijk. Niemand kan al de behoeftes invullen. En wanneer dit toch de verwachting is, heb je al gefaald nog voor je eraan begonnen bent. Maar ook: “Nee”. Wanneer ik kijk naar het verlangen dat onder haar lijst zit.
Iemand die er is voor haar, ook als het moeilijk gaat. Dat is een absoluut gerechtvaardigd verlangen. Maar het is geen goed idee om je partnerkeuze te laten bepalen door de angst dat dit verlangen niet ingevuld zal worden. Omdat wie nu door de onwaarschijnlijk smalle trechter van haar selectie geraakt, de door angst dichtgeknepen tunnel, per definitie iemand is die de indruk wekt al die eigenschappen in zich te verenigen. Waarna ze allebei, want zo gaat het met omgekeerde trechters, in het wijde gedeelte terechtkomen. En dan zal zij er alles aan doen om hem daar te houden. En dat is vaak de manier waarop relaties tot stand komen die zij als toxisch omschrijft. Twee mensen die vanuit een diepe verlatingsangst het stuk van zichzelf laten zien dat door het trechterdeel geraakt. En je kan nooit tot verbondenheid komen wanneer je jezelf op die manier aan het beschermen bent tegen afwijzing.
Het gaat weer over de community. Of ze dan zo fout bezig zijn, allemaal? Waarop ik aangeef dat iets delen zeker troost brengt, maar dat de groep soms ook angst voedt en tunnelvisie versterkt. 'Wij' als slachtoffer en 'zij' als toxische dader. Daar wil ze over nadenken. En delen in de community. Bij het buitengaan volgt er nog een “ah, ja ...” Of ik dan toch nog eens kan kijken, tot waar een man in mijn bestand aan haar verwachtingen zou kunnen voldoen?