06 september 2019 Dagblad
“In vorige relaties liet ik mijn partners altijd opnieuw over mijn grenzen gaan. Ik paste me aan, probeerde ervoor te zorgen dat zij gelukkig waren. Ik doe dat heel graag, de andere gelukkig maken, maar merk na verloop van tijd dan wel dat het me uitput en dat ik er zo weinig voor terugkrijg. Ik weet dat ik beter mijn grenzen moet aangeven. Ik vind dat echter moeilijk en telkens als ik het doe, bekruipt me een angst dat dit het einde van de relatie zal zijn, dat de andere me niet meer zal willen. Hoe pak ik het deze keer anders aan?” Relatieadvies voor Het Nieuwsblad Magazine
Over je grenzen gaan of laten gaan, het is een uitdrukking die ik heel vaak hoor in mijn praktijk. Altijd opnieuw gaat het over het gevoel dat we meer geven dan krijgen, dat de andere ons niet respecteert zoals we het zouden willen, we meer doen voor de andere dan gezond is voor onszelf. Zo bekeken klopt het concept van de grens niet.
Laat je over je grenzen gaan, ga je zelf over grenzen, dan wil dat in essentie zeggen dat die grenzen er niet zijn. We verwachten dan van anderen dat die een grens respecteren die we zelf niet trekken. We verwachten respect, zorg, aandacht die we onszelf niet geven. Hoe anderen ons in onze relaties behandelen, is altijd een spiegel van hoe we onszelf behandelen.
'Hoe anderen ons in onze relaties behandelen, is altijd een spiegel van hoe we onszelf behandelen' Rika Ponnet
De beste manier om voor jezelf die grenzen te bepalen, is stilstaan bij wat je echt graag wilt in een relatie, wat je verlangt, wat je nodig hebt om je goed te voelen. Is de andere bereid je die dingen te geven als je erom vraagt? Is er openheid om het over die behoeftes te hebben of voel je je daarin afgewezen? Staan altijd opnieuw de behoeftes van de andere centraal?
Aanpassingsgedrag, je behoeftes en verlangens altijd ondergeschikt maken aan die van de andere, lijkt een goede strategie. De andere heeft wat hij wil, er is schijnbare harmonie. Die is evenwel gebaseerd op een leugen. Door niet uit te komen voor wat je werkelijk denkt en voelt, verlangt, bouw je bij jezelf frustraties op en ondermijn je ook de intimiteit in je relatie. Eerlijk zijn met jezelf, uiting geven aan je verlangens is de start van alles. Blijkt dat je partner daarin niet wil meegaan of dit afblokt, stel je dan de vraag of je een relatie wilt met iemand die dat eigenlijk niet echt wil met jou.