22 november 2019 Dagblad
Je gaat op date en je neemt mee: je mama. Dat is het opzet van een nieuw relatieprogramma waarop de VRT broedt. Of het geen gek idee is om alleen de moeders van de potentiële partners met elkaar te laten praten? Artikel van Sven Ponsaerts voor Het Laatste Nieuws
Het is wellicht het laatste waar vrijgezellen aan denken: hun moeder inschakelen om in hun plaats een lief te fixen. Mogelijk kan het binnenkort dankzij een nieuw datingprogramma waarop de VRT momenteel broedt. Voor een proefopname zoekt het ‘plezante mama’s met vrijgezelle zoon- of dochterlief’. Die laatsten moeten tijdens het afspraakje wel hun mond houden. Of er al dan niet een match kan zijn, zullen de moeders aftasten.
“Of dit wel zo’n goed idee is? Of men dit nu wil of niet, bij een partnerkeuze zitten moeder of ouders sowieso figuurlijk mee aan tafel, meent relatie-expert Rika Ponnet. “Zij hebben ons veelal sterk gevormd tot wie we zijn, ook wat betreft hoe we naar relaties kijken: wat liefde precies is, hoe we daar uiting aan geven en hoe we een partner kiezen.”
De vraag is: hebben ouders een goed zicht op wat hun kinderen gelukkig kan maken?” Ponnet verwacht dat de mama’s wellicht partners zullen kiezen bij wie er een vorm van herkenbaarheid is. “Dat hoeft geen slechte basis te zijn. De keuze van een moeder is een beetje zoals ‘een bevriende van een vriend of vriendin’ – zo iemand schept ook meteen vertrouwen, een band. In deze is hun feedback wellicht minstens zo zinvol als de suggesties van vrienden, waarvan wél wordt geaccepteerd dat ze als koppelaar fungeren.”
Ponnet verwijst ook naar de vele ‘gearrangeerde huwelijken’, onder meer in de Hindoestaanse cultuur. “Wij staan daar eerder afkerig tegenover, omdat we er veelal sterk van overtuigd zijn onze eigen, individuele keuze te moeten maken. Maar gemiddeld gezien doen die gearrangeerde huwelijken het niet slechter.”
Het is zelfs zo dat de mate waarin de familie achter een partnerkeuze staat, het geluk van het individu bepaalt, weet Ponnet. “We proberen nu eenmaal tegemoet te komen aan de verwachtingen van ‘de gemeenschap’.”
Het concept werkt volgens de experts wel niet als moeders het ‘sociaal wenselijke’ in hun keuze laten primeren, of wanneer ze hun eigen wil of verwachtingen opdringen. “Zo had ik onlangs een jong koppel in mijn praktijk van wie het meisje uitsluitend door de alleenstaande moeder was opgevoed”, vertelt Ponnet. “De moeder wou haar dochter letterlijk en figuurlijk dicht in de buurt houden, en dat die haar leven uitbouwde zoals zij het zag. Voor die jongen – een ‘indringer’ – werkte dat niet. De relatie heeft niet standgehouden.”