‘Ik wil ook kleiner zijn als ik hakken draag’

Geëmancipeerd en feministisch, noemt ze zichzelf. En toch is de westerse vrouw nog altijd op zoek naar een grotere partner. Maar wat heeft zo’n langere man wat een kleinere niet heeft? ‘Het is een mega-issue, laat dat duidelijk zijn.’ Tekst: Astrid Houthuys voor De Standaard

Plots zag ik ze staan, aan een groentekraam op de markt: juf ­Simone van de eerste kleuterklas. Aan haar arm een man, een half hoofd kleiner. Mijn kindergeest liep erop vast: een man die zo veel kleiner was? Dat kón gewoon de hare niet zijn. Vele jaren lang deed ik checks en dubbelchecks. Maar bronnen steeds dichter bij het dossier bevestigden: de man bij het groentekraam wás de echtgenoot van onze juf. Arme vrouw, dacht ik. Dat zou mij nu eens nóóit overkomen.

Tien jaar later. Aan mijn arm en in mijn bed: een kleiner lief. Ons verschil is niet ­zomaar een centimeter, maar de volle twaalf. Ik 1,79, hij 1,67 meter. ‘Waar zijn mijn prin­cipes?" en ‘help!", dacht ik toen ik me voor onze eerste kus moest bukken. Ik besloot het een week uit te proberen. Nog eens twintig jaar later. De kleine en ik zijn nog altijd ­samen. Jazeker. Hij is intussen mijn man, en in ons huis: drie kleine meisjes.

Al lijkt ons grootteverschil intussen de evidentste zaak ter wereld, dat was het twintig jaar geleden allesbehalve: na die eerste kus volgden die eerste jongen-slaat-arm-over-schouder-van-meisje-ervaring (onhandig!), die eerste keer naast elkaar in bed (zijn voeten stoppen waar mijn enkels beginnen!), die eerste keer samen in de spiegel kijken (wat een geluk dat zijn haar omhoog krult!). En dan al die blikken. In de Muntstraat in Leuven kreeg ik er ooit ­genoeg van: na vijftig meter terrasjes­gangers met nekverrekkingen van het ­nakijken, draaide ik me om en riep luid ­‘oewa-oewa". U kunt er zich mijn begeleidende gebaren wel bij denken.
Na die eerste kus volgde die eerste keer naast elkaar in bed: help, zijn voeten stoppen waar mijn enkels beginnen!Dat mijn keuze voor een kleinere partner echt wel de avontuurlijkste beslissing van mijn leven moet zijn, wordt bevestigd door een bescheiden peiling op de redactievloer. Kleine mannen vinden ook hier slechts bij weinig vrouwelijke collega"s ­genade, enkele uitzonderingen niet te na gesproken. ‘Ik heb schouders nodig waaraan ik me kan optrekken, niet waarop ik met mijn ellebogen kan leunen", schreef een collega me. ‘Dit is waarom Tinder niet marcheert bij mij," mailde een ander, ‘dan kom je op een date en blijkt die kerel een paar maten kleiner dan je had gedacht. Absolute afknapper. Ik moet de eerste mini-donjuan die mijn hart sneller doet bonzen, nog tegen het lijf lopen."

Kwijlende sloren

Nu kun je van mijn vrouwelijke collega"s veel zeggen, maar niet dat ze onmondige, kwijlende sloren zijn, die elke avond in de pot staan roeren tot manlief met de kinderen thuiskomt. Vallen werkelijk álle vrouwen dan voor groot? Ook de meest geëmancipeerde? ‘Dit is echt een mega-issue, ook in het datingverhaal." Seksuologe Rika Ponnet ziet in haar bureau Duet heel wat mannen en vrouwen naar of net weg van elkaar vloeien. ‘90 procent van de vrouwen die zich bij ons inschrijft, wil het liefst een ­grotere man", zegt ze. ‘Een grote man staat bijna altijd in de top drie van preferenties."
En groot is écht groot. ‘Zelfs al vinden we een match met een man die 7 centimeter langer is, dan blijkt die nóg te klein: "Want ik wil ook kleiner zijn als ik hakken draag." Er zijn vrouwen die daar helemaal op vastlopen. Al zijn ze zelf gemiddeld 1,67 meter, het liefst willen ze een man van 1,85 meter. Met een gemiddelde grootte in ons bureau van een 1,76 meter dekt de populatie mannen het verlangen van onze vrouwen niet af. Veel vrouwen vragen dingen die we ­alleen in Nederland of de Scandinavische landen vinden." Terzijde: Ponnet en haar collega"s zien vooral mannen en vrouwen uit de geboortejaren 1955 tot 1986, de jongste generatie Belgische mannen zijn intussen een stuk groter. Met een gemiddelde 1,838 meter zijn de jongste volwassen ­Nederlanders in elk geval de grootste ter wereld.
‘Een vrouw die valt voor een kleinere man, kun je vergelijken met een vrouw die kiest voor een lageropgeleide man: eerder de uitzondering dan de regel" Griet Vandermassen Filosofe UGentAl vindt de westerse vrouw zichzelf dus nog zo feministisch, in de partnerkeuze is ze dat allerminst. ‘In se zijn we nog altijd erg conservatief", zegt Ponnet. ‘Vrouwen klagen dat mannen een slanke vrouw willen, maar zelf willen we wel allemaal een lange man bij wie we ons veilig kunnen voelen. Ik hoor het vaak: "Ik wil een man bij wie ik een klein meisje kan zijn" of "Ik wil een man naar wie ik kan opkijken" - letterlijk én figuurlijk. De meeste vrouwen hebben ook nog altijd ­minder respect voor een man die minder succesvol is. Het lijkt een cliché, maar hoeveel geld en welke auto iemand heeft, blijft voor veel vrouwen belangrijk."

‘Een vrouw die valt voor een kleinere man, kun je vergelijken met een vrouw die kiest voor een lageropgeleide man. Dat is eerder de uitzondering dan de regel", zegt ­filosofe Griet Vandermassen (UGent), die net het boek Dames voor Darwin uit heeft. ‘Die man heeft dan meestal iets waarmee hij zijn lengte of opleiding compenseert." Mmm. Even denken. Mijn eigen kleine wederhelft staat zo content in het leven, dat ik nóg in zijn zonlicht had willen baden als hij nog eens tien centimeter kleiner was geweest.

Ingeslagen schedels

Grootte is dus absoluut een succes­marker, die boven alle feminisme en vrouwenbewegingen gaat. Dat geldt trouwens wereldwijd, vertelt Vandermassen. ‘De voorkeur voor een grotere partner is diep­geworteld en intuïtief." Dat komt omdat die voorkeur altijd gekoppeld was aan grotere overlevingskansen voor de vrouw en haar kinderen, waardoor ze uiteindelijk tot de vrouwelijke seksuele psychologie ging ­behoren. ‘Grote mannen - níét de extreem grote - zijn gemiddeld gezonder en leven langer dan kleinere mannen. Ze hebben doorgaans ook een hogere sociale status en zijn fysiek sterker. Grote mannen zijn betere krijgers, erg belangrijk in ons evolutionaire verleden. Bij jagers-verzamelaars, de manier waarop onder meer onze verre voor­ouders leefden, hebben goede krijgers meer vrouwen, die op hun beurt meer overlevende en sociaal succesvolle kinderen hebben. Grotere mannen kunnen je als vrouw ook beter beschermen tegen de agressie van ­andere mannen."
Seksueel geweld en ontvoering van vrouwen door andere groepen waren in ons ­evolutionaire verleden schering en inslag: ‘Prehistorische vindplaatsen met louter mannelijke ingeslagen schedels en toege­takelde skeletten suggereren dat de vrouwen door rivaliserende groepen werden mee­genomen."
Een grote, sterke man was dus geen overbodige luxe voor de vrouw in dierenvel. ‘Maar vandaag gaat het vooral nog om een emotionele trigger, die niet noodzakelijk gelukkiger maakt, en die ons voor een groot deel ook aangepraat wordt door de beeldcultuur", zegt Ponnet. ‘Kijk alleen maar naar de sprookjes: de gemiddelde prins is tien à twaalf centimeter groter dan zijn prinses."
Toch kan ik u in alle vertrouwelijkheid meegeven dat ik mijn prehistorische grote­partner­voor­keur wel even voelde oprispen toen mijn kleine lief en ik, tijdens onze ­eerste dagen samen, door een nachtelijk ­Parijs" park liepen en hij wat stoere praat verkocht over hoeveel drugsdealers en ­exhibitionisten daar wel niet rondliepen. Veel emotionele triggers en beeldculturen kwamen daar niet bij kijken. ‘Ik zal het hier zelf moeten doen als ze me bespringen", dacht ik diepgeworteld intuïtief.

Maatje 34

Of er dan ook zoiets bestaat als een genetisch ingebakken voorkeur van mannen voor kleinere vrouwen? De paar mannelijke collega"s die op mijn voxpop antwoordden, reageerden alvast minder afwijzend. Ook Ponnet stelt dat grootte voor mannen minder zwaar doorweegt: ‘Voor de doorsnee­man is de ideale vrouw vooral slank en vrouwelijk, fijn en kwetsbaar. Het liefst heeft ze een - onrealistisch - maatje 34, al moet ze dan weer wel ronde vormen hebben." De evolutionaire voorkeur van een man ligt volgens Vandermassen inderdaad anders: ‘Een man zoekt vooral jeugd en schoonheid in een vrouw. Dat leverde hem de meeste overlevende kinderen op."
En wat bij relatieproblemen? Speelt grootte daar een rol? In haar praktijk De Vrije Ruimte heeft de Nederlandse relatiecoach Roos Reijbroek er nog nooit mee te maken gehad. Ponnet, die ook relatie­therapie geeft, bevestigt: ‘Ik heb nog nooit een vrouw horen zeggen "Wat mij al tien jaar ongelukkig maakt, is zijn grootte". Je beperken tot grotere mannen is zo jammer. Probeer voorbij de eerste indruk te gaan, want op lange termijn is grootte irrelevant. Een man van een 1,70 meter kan toch ook veel geborgenheid geven? Het belangrijkst zijn uitstraling en lichaamstaal. Die zeggen meer over wie we zijn dan onze fysiek."
Al vind ik ze zelf vooral mega-onhandig, voor míjn man kunnen mijn hakken niet hoog genoeg zijn. ‘Stel u voor wat al die andere vrouwen dan van mij denken: die kerel moet nogal wat in huis hebben dat hij zo"n grote vrouw heeft kunnen strikken." Een lange vrouw als uithangbord, was het daar ook al die andere kortgestuikte beroemd­heden - Sarkozy, Ecclestone, Cruise, Poetin - om te doen? Mijn eigen man ziet het vooral als zijn ultieme cadeau aan alvast één exemplaar van de vrouwelijke soort: ‘Met mij aan je zijde heb je tenminste altijd een zicht van 360 graden." Dames, een aanrader!