Snelle trouwers hebben niet automatisch een valse start

De West-Vlaamse schrijver Pieter Aspe (65) vroeg zijn nieuwe vriendin Tamara al na één week ten huwelijk in Rome. Een impulsieve beslissing die gedoemd is om te mislukken? Hanne Vandenweghe vraagt het aan Rika Ponnet

Heeft een supersnel huwelijk kans op slagen?
"Een relatie of zelfs een leven als getrouwd koppel starten vanuit een intense coup de foudre betekent niet automatisch een valse start", zegt Rika Ponnet. "Heel veel hangt samen met hoe de twee mensen in kwestie er zelf naar kijken. Zijn ze beiden emotioneel ontvankelijk en gooien ze zich volledig in het avontuur, dan is er geen enkel probleem. Hun relatie of huwelijk kan even succesvol zijn als koppels die bedachtzamer te werk gaan. Samenleven zal in beide gevallen moeten uitwijzen of iets werkt."

Kan het iedereen overkomen?
"Mensen die zich overgeven aan nieuwe contacten zullen een gevoel van intense verliefdheid sneller ervaren. Wie vanuit emotioneel standpunt de kat uit de boom kijkt en iemand op een rustige manier beter wil leren kennen, zal minder snel een coup de foudre ervaren en zeker niet in een oogwenk zijn of haar jawoord geven."

Hoe kan je weten dat het goed zit?
De deskundige wil nu niet verkondigen dat je bij enkele vlinders in de buik meteen een afspraak moet maken op het gemeentehuis, maar begrijpt het effect wel. "Mensen die zo zeker van elkaar zijn, willen dat sterke gevoel nog versterken. Ze geloven er voor de volle honderd procent in. Er zijn geen checkpoints om te controleren of het een goed of slecht idee is. De enige vereiste is dat er sprake moet zijn van een emotionele onderbouwing."

Wat is het grootste gevaar van een snel huwelijk?
"Als het verhaal niet strookt met het gevoel van beide partners, dan klopt er iets niet. Het risico bestaat dat iemand in een bubbel zit en een bepaald gevoel installeert bij zichzelf omdat hij of zij iets te graag wil, terwijl het er eigenlijk niet echt is. Alsof men acteert in een eigen sprookje. Na verloop van tijd kan duidelijk worden dat twee mensen wel elkaars ideaalbeeld zijn, maar eigenlijk geen emotionele connectie hebben. Dan is impulsief trouwen misschien ook impulsief weer uit elkaar gaan eens de bubbel uit elkaar is gespat.

Wat als de families de wenkbrauwen fronsen?
"Je trouwt niet met iemands familie, maar met de persoon zelf. Koppels hebben vaak het gevoel van ‘we against the world" en als al de rest ziet dat het blijft duren, moéten ze het wel aanvaarden. De beslissing van de geliefden in kwestie druist voor velen in tegen de principes van het gezond verstand, maar bewijzen dat jullie liefde zo groot is op en top romantisch. Niet meer, niet minder."

En wat doe je als de kleine kantjes plots opduiken?
"Als er sprake is van een heel sterke gevoelsmatige connectie, dan zijn de partners in staat om die kleine kantjes te dragen. Dat geldt trouwens ook voor een relatie die zich heel rustig ontpopt. Zonder die connectie is de draagkracht kleiner."