14 augustus 2014 Magazine
Al een koppel sinds de schooltijd en nog steeds dolverliefd? Het klinkt als een sprookje, maar voor deze drie koppels is het de werkelijkheid. Reportage van Carolien Saey voor Libelle. Ze informeert ook bij Rika Ponnet.
Ludwine (55) was drie toen ze verliefd werd op Philippe (57). Ze zijn nog altijd heel gelukkig samen.
Ludwine: "Het is intussen al meer dan 50 jaar geleden, maar ik herinner me onze eerste ontmoeting nog goed. Philippe woonde in dezelfde straat als ik en stond op een dag aan onze deur. Ik was meteen verkocht. Toen hij vroeg of ik met hem wilde spelen, kon mijn dag niet meer stuk. Een mooie jongen die speciaal voor mij kwam... Dat vond ik als klein meisje toch bijzonder."
Philippe: "Ludwine was het enige kindje in de straat. Veel keuze had ik dus niet." (lacht)
Ludwine: "Er was meteen een klik, ook al waren we allebei erg jong. We gingen niet naar dezelfde school, maar we spraken wel elke avond af. Ook mijn ouders konden het goed vinden met mijn nieuwe vriend. In de zomervakantie keken mijn vader en Philippe samen naar de Ronde van Frankrijk, terwijl mijn moeder zijn lievelingskost klaarmaakte. Eigenlijk zagen ze Philippe als hun eigen zoon."
Philippe: "We hebben veel plezier gemaakt. Al was er natuurlijk ook soms ruzie. Zoals die keren dat Ludwine wéér haar poppen bovenhaalde, terwijl ik gewoon een potje wilde voetballen. Maar die ruzies waren altijd snel vergeten. Meestal liepen we de volgende dag weer hand in hand de tuin in."
Toch even getwijfeld
Ludwine: "Onze eerste kus zal mij altijd bijblijven. Ik was tien, het was mooi weer en we zaten in een tent in Philippes tuin. Het ging gewoon vanzelf. Eigenlijk vond ik het raar dat we dat nog nooit eerder hadden gedaan. Vanaf dat moment waren we eindelijk echt een koppel."
Philippe: "Twee jaar laten ging het wel even wat minder. We hadden allebei nieuwe vrienden leren kennen en zagen elkaar plots niet zo veel meer."
Ludwine: "Ik vroeg me ook steeds vaker af hoe het met iemand anders zou zijn. Toen ik voor de eerste keer naar een thé dansant mocht, leerde ik Donald kennen. Eventjes waren we een koppel, maar lang heeft dat niet geduurd. Het klopte gewoon niet. De klik die ik met Philippe had, was er niet. Ik wilde zo snel mogelijk mijn maatje terug."
Philippe: "Ik was er kapot van toen ik hoorde dat Ludwine iemand anders had. Ik wou haar koste wat kost terug. Ik raapte al mijn moed bijeen en stond een paar maanden later weer met knikkende knieën aan haar deur. Het deed zoveel deugd om haar terug te zien en haar weer in mijn armen te sluiten. Het was alsof ik nooit was weggeweest."
Ludwine: "Ik kon Philippe gewoon niet missen. Toen hij op z'n achttiende bij het leger moest, heb ik zakdoeken vol gehuild. Ik vond het verschrikkelijk om hem zo lang niet te kunnen zien. Een jaar lang schreven we elkaar elke dag, maar dat was toch niet hetzelfde. In die periode ben ik echt beginnen beseffen dat Philippe de man van mijn leven is. Kort daarna zijn we getrouwd en kregen we een prachtige dochter. Ons gezin was toen compleet."
Twee telefoontjes per dag
Philippe: "Mensen vragen af en toe of we elkaar na al die tijd nog niet beu zijn. Het is misschien niet meer zo spannend als vroeger, maar we kunnen nog steeds genieten van elkaars gezelschap. Elke avond drinken we samen een aperitiefje, overlopen we onze dag en klinken we op ons geluk."
Ludwine: "Tijdens de week bellen we zelfs twee keer per dag. Gewoon om te vragen of alles oké is en hoe het op het werk gaat. En als iemand dan eens vergeet te bellen, is het natuurlijk grote paniek."
Philippe: "Ik ben enorm bang om Ludwine te verliezen. Waarschijnlijk is dat ook de reden waarom ik zo snel jaloers ben. Als Ludwine op een feestje met een andere man danst, denk ik al meteen dat ze er met hem vandoor zal gaan. Ik weet dat het stom is, maar het is sterker dan mezelf."
Ludwine: "Nochtans hoeft Philippe helemaal niet bang te zijn. Onze band is zó sterk, dat maak je niet zomaar kapot. We kennen elkaar door en door en ik zou gewoon ook niemand anders willen. Voor mij is Philippe de perfecte man."
***
Priscilla en Wesley (37) leerden elkaar kennen tijdens de catechese toen ze 11 jaar waren. Het was liefde op het eerste gezicht.
Priscilla: "'Mama, ik heb de man van mijn leven ontmoet'. Het was het eerste wat ik zei na de catecheseles waar ik Wesley ontmoet had. Mijn moeder moest ermee lachen, maar ik meende het serieus. Wesley was de mooiste jongen die ik ooit had gezien. Ik moest en zou zijn vriendinnetje worden."
Wesley: "Ik had snel door dat Priscilla een oogje op mij had. Erg moeilijk was dat niet. Telkens ik naar haar keek, werd ze rood tot achter haar oren."
Priscilla: "Voor veel kinderen was de catechese een hel, maar ik keek er elke week naar uit. Mijn vriendinnen vonden dat ik de eerste stap moest zetten. Uiteindelijk heb ik dan toch mijn stoute schoenen aangetrokken en het 'aangevraagd'."
Wesley: "We waren toen wel een koppel, maar als elfjarige stelt dat eigenlijk nog niet zo veel voor. Verder dan elkaars handje vasthouden of een kus op de wang kwamen we niet. Van ons elfde tot ons zestiende zijn we ook acht keer uit elkaar geweest. Ik vond mezelf nog iets te jong voor een relatie en wilde gewoon plezier maken met mijn vrienden. Het was een turbulente periode. Enerzijds had ik mijn vrijheid nodig, maar anderzijds kon ik ook niet zonder Priscilla."
Huwelijksaanzoek op restaurant
Priscilla: "Als puber heb ik heel wat tranen gelaten om Wesley. En toch ben ik er altijd van overtuigd geweest dat hij de man was met wie ik zou trouwen. Al vond ik dat hij nog lang gewacht heeft om het te vragen."
Wesley: "We waren 21, dus dat valt toch nog mee? Nee, ik wachtte gewoon op het juiste moment. Ik wilde dat het speciaal was."
Priscilla: "Ik had wel een vermoeden. Wesley had een tafeltje gereserveerd in een chic restaurant, terwijl we dat anders nooit deden. Als we al eens gingen uit eten, was dat meestal in de Lunch Garden. (lacht) Na het dessert kwam Wesley naast mij staan en ging hij op z'n knieën. Ik kon mijn geluk niet op. Eindelijk zouden we trouwen! Toen we weer thuis waren, heb ik meteen naar m'n moeder gebeld. 'Zie je wel dat Wesley de man van mijn leven is', zei ik. Daar moet ze nu nog altijd om lachen."
Zoals bomma en bompa
Wesley: "Priscilla en ik hebben het vaak over hoe bijzonder onze relatie is. We zijn samen opgegroeid en hebben bijna geen woorden nodig om elkaar te begrijpen. Natuurlijk vragen we ons soms af hoe ons leven er zou uitzien als we elkaar niet hadden leren kennen. Of we niets gemist hebben door zo lang samen te zijn. Maar intussen zijn we getrouwd en hebben we twee kinderen. Zoiets gooi je niet zomaar weg. Dat is het mij niet waard."
Priscilla: "Dat we samen zijn opgegroeid, heeft natuurlijk ook z'n nadelen. Als puber stelde ik mijn leven soms te veel in functie van Wesley. Ik wilde vooral hém gelukkig maken, terwijl ik nu iets vaker aan mezelf denk. En nu botst dat wel eens."
Wesley: "Maar ruzies worden altijd meteen uitgepraat. We hebben samen al zo'n lange weg afgelegd, dus een paar strubbelingen kunnen we wel aan."
Priscilla: "Mijn bomma en bompa zijn ons grote voorbeeld. Zij kennen elkaar sinds hun veertiende en zijn nog altijd samen. De manier waarop ze met elkaar omgaan en hoe ze over elkaar praten: dat is fantastisch. We hopen dat we ook op die manier oud kunnen worden. Dat we ooit tegen onze kleinkinderen kunnen zeggen dat we na al die jaren nog steeds gelukkig zijn samen. En ik denk dat we op de goede weg zijn."
***
Toen Christy en Yannick (27) elkaar 15 jaar geleden voor het eerst zagen, werden ze op slag verliefd. Intussen zijn ze getrouwd en hebben ze 2 kindjes.
Christy: "Ken je dat reclamefilmpje met het bejaarde koppel dat aan tafel zit zonder een woord tegen elkaar te zeggen? Ze babbelen niet, maar converseren wel in gedachten. Toen ik dat filmpje voor de eerste keer zag, zei ik tegen Yannick 'Kijk, dat zijn wij over vijftig jaar'."
Yannick: "We hebben inderdaad niet veel woorden nodig om elkaar te begrijpen. Ik hoef maar naar Christy te kijken om te weten wat ze denkt. We zijn zo'n clichékoppel dat elkaars zinnen afmaakt."
Christy: "We zijn dan ook al een hele tijd samen. Vijftien jaar om precies te zijn. We leerden elkaar kennen in het eerste middelbaar en er was meteen een klik. Toen ik dat vertelde aan mijn vriendinnen, hebben zij meteen een gesprek geregeld. Dat verliep heel vlot, want de tweede dag van het schooljaar waren we al een koppeltje."
Yannick: "De leerkrachten waren wel iets minder enthousiast. Ze vonden ons nog veel te jong. Elkaars hand vasthouden of kussen was uit den boze. En als we naast elkaar gingen zitten, moest er altijd een Dikke Van Dale tussen ons passen." (lacht)
Andere jongens op de kermis
Christy: "Mijn ouders hadden het er in het begin ook wat moeilijk mee. Ze hadden liever niet dat we tijdens de weekends afspraken, omdat vonden dat we te hard van stapel liepen. Maar gelukkig zag ik Yannick elke dag op school. En op woensdag ging ik altijd mee naar het voetbal. Dat was dan onze date."
Yannick: "We belden en sms'ten ook elke dag. Die torenhoge telefoonrekeningen hebben me thuis heel wat last bezorgd, maar ik had het ervoor over."
Christy: "Uiteindelijk zijn mijn ouders wel bijgedraaid. Ze leerden Yannick beter kennen en vonden hem een leuke jongen. Toen we op ons zestiende even uit elkaar gingen, vonden ze dat zelfs jammer."
Yannick: "Dat vond ik ook, al lag dat eigenlijk wel aan mij. Ik zag Christy graag, maar ik begon steeds vaker te twijfelen. Mis ik niets? Wat als ik ooit iemand anders leer kennen? Dat waren dingen die door mijn hoofd spookten. Maar toen ik Christy op de kermis met een andere jongen zag praten, ging er een steek van jaloezie door me heen. Op dat moment besefte ik dat ik nog steeds gevoelens voor haar had."
Christy: "Na een pauze van drie weken vroeg Yannick me weer uit. Ik was zo blij. En uiteraard hebben we dat meteen bezegeld met een kus."
Strandwandeling om 1 uur 's nachts
Christy: "Yannick is niet alleen mijn man, hij is ook mijn beste vriend. We hebben geen geheimen voor elkaar en ik kan hem alles vertellen. Voor mij is dat heel belangrijk. Ik wil niet moeten nadenken over wat ik wel of niet mag zeggen. Ik wil gewoon mezelf zijn. En bij Yannick lukt dat."
Yannick: "We hebben het grootste deel van ons leven alles samen gedaan en dat schept natuurlijk een band. Als ik zie dat Christy een slechte dag heeft, weet ik meteen hoe ik haar kan opbeuren."
Christy: "Zo zijn we ooit eens halsoverkop 's nachts naar zee vertrokken. Ik had een slechte dag en Yannick weet dat de zee me opvrolijkt. We hebben toen gewoon een lange strandwandeling gemaakt en zijn om 3 uur weer naar huis vertrokken. Zalig! Op weg naar huis besefte ik dat ik mezelf gelukkig mocht prijzen met zo'n lieve man."
***
Wat maakt zo'n lange relatie zo bijzonder?
Relatietherapeute Rika Ponnet van Duet Relatiebemiddeling: "Koppels die elkaar voor of tijdens hun puberteit leren kennen, bouwen in de loop der jaren een sterke vertrouwensband op. Dat heeft vooral te maken met het feit dat je in die periode nog volop op zoek bent naar een eigen identiteit. Doordat je als jong koppel samen heel wat ontwikkelingen en evoluties doormaakt, leer je elkaar door en door kennen. Dat is veel minder het geval bij iemand die je pas op je dertigste ontmoet. Dan ontdek je elkaars geschiedenis gaandeweg, meestal aan de hand van verhalen en dus niet aan de hand van ervaringen. En het zijn juist die ervaringen die de band zo sterk en bijzonder maken."
Wat zijn de risico's?
Rika Ponnet: "Mensen die op jonge leeftijd een serieuze relatie beginnen, lopen het risico te snel volwassen te worden. Ze beleven hun puberteit niet ten volle en daar hebben ze later spijt van. Rond hun dertigste voelen ze vaak een enorme drang om vrij te zijn en hun eigen ding te doen. Ze beleven als het ware een late puberteit, waardoor hun relatie onder druk komt te staan."
Hoe groot zijn de slaagkansen?
Rika Ponnet: "Koppels die al sinds hun jeugdjaren samen zijn, kom je vandaag de dag niet zo vaak meer tegen. Soms loopt het na een bepaalde periode mis, omdat ze zich verstikt voelen in hun relatie. Om de kans op slagen te vergroten is het dan ook belangrijk dat je elkaar als koppel genoeg ruimte geeft om je eigen leven te leiden. Soms zie je ook dat koppels tijdelijk uit elkaar gaan of even afstand nemen. Dat is niet altijd zo slecht, want zo krijg je de tijd om de waarde van je relatie te ontdekken. En als het echt goed zit, wint de sterke band het meestal van de twijfels."