02 april 2019 Magazine
Mag je als bezorgde ouder, zus of vriendin niet kritisch zijn over de relatie van iemand die je na aan het hart ligt? Margot Kennis van Libelle vraagt het aan Rika Ponnet.
Rika Ponnet: "Ja, maar achter die bezorgdheid gaan vaak verkeerde motieven schuil. Ouders die een probleem hebben met de partnerkeuze van hun kind, doen dat vaak omdat ze hun eigen angsten op die relatie projecteren. Ze hebben een bepaald idee van hoe een relatie er moet uitzien en willen niet dat hun kind daarvan afwijkt: dat ze bijvoorbeeld voor iemand veel ouder kiezen, of iemand die geen kinderen kan krijgen. Op die manier willen ze hun kind behoeden voor pijn, maar zo werkt het niet. Je moet vertrouwen hebben in het feit dat ze zelf wel de juiste keuzes zullen maken. Want iemand echt graag zien, dat betekent: bereid zijn om er voor je kind (of je vriend of zus) te zijn, wat er ook op zijn of haar pad komt. Zélf dat pad proberen te bepalen, dat heeft geen zin."
Zijn verliefde mensen ook wel vatbaar voor zulke kritiek?
"Nee, vaak zie je dat het net een averechts effect heeft, en dat je iemand net gaat versterken in de overtuiging dat hun relatie iets speciaals, iets exclusiefs is. In het ergste geval loop je het risico dat je kind of vriendin je als ‘de vijand' gaat zien. En dat zorgt er net voor dat de band tussen het koppel alleen maar hechter wordt."
Hoe breng je als - goedbedoelende - omgeving dan je twijfels ter sprake?
"Iemands relatie vlakaf in twijfel trekken, dat lijkt me sowieso geen goed idee. Veel beter is het om iemand te versterken in het maken van een doorleefde keuze. Misschien weet je kind, zus of vriendin stiekem wel dat hun relatie niet goed zit? Maar blijven ze bij hun partner uit angst om alleen te zijn of uit medelijden. Je kan zo'n gesprek zeker aangaan, maar doe het dan op een constructieve manier. Dat wil zeggen: zonder meteen een oordeel te gaan vellen of de relatie te gaan problematiseren. Zeg dus bv. bij een groot leeftijdsverschil liever iets in de trant van ‘Sta je daar zelf soms bij stil?' in plaats van ‘Die man is zo oud, hij kan je vader zijn!'. Als je dan aanvoelt dat de ander daar geen enkel probleem mee heeft, moet je het zelf ook durven loslaten."
En wat met de verliefden zelf: wat doe je als je omgeving reserves heeft bij je relatie?
"Tja, we leven nu eenmaal niet op een eiland met onze relatie. Voor sommige mensen is de sociale bevestiging van hun partnerkeuze al belangrijker dan voor anderen. Ik zou zeggen: als jij je oprecht goed voelt bij je relatie, moet je daar gewoon voor gaan, ongeacht de negatieve reacties. Ze zeggen weleens dat liefde blind maakt, maar dat geloof ik niet. Ik ben er net van overtuigd dat mensen verliefd worden op de persoon die op dat moment het best past in hun levensverhaal. Of die relatie ook zal blijven duren, dat kunnen we toch niet voorspellen. Het hangt in ieder geval niet alleen af van dat ene aspect: dat leeftijdsverschil of dat verschil in cultuur. En aan je omgeving mag je gerust laten weten dat hun negatieve reacties je kwetsen, en dat je liever zou hebben dat ze je ondersteunen."