31 augustus 2015 Dagblad
Niets zo onvoorspelbaar en holderdebolder als de liefde. En toch gebruikt matchmaker Rika Ponnet in het één-programma ‘Vind je lief' elke week staalharde wetenschap om koppeltjes te vormen. «Een magische formule: die bestaat niet. Inzichten over wat werkt: dat wél.» Artikel van Lise Smout voor Het Laatste Nieuws.
Zélf denken we het altijd beter te weten als het over ons liefdesleven gaat. Aan relatie-experte Rika Ponnet om het tegendeel te bewijzen, want in ‘Vind je lief' - een datingshow die elke weekdag op één komt - gaat ze elke woensdag op zoek naar een ‘wetenschappelijk verantwoorde' match voor drie vrijgezellen. We zien haar samen met haar team dan uit een muur met 500 fotootjes van vrijgezellen ‘de ware' uitkiezen voor een kandidaat. Van ‘die wil veel vrijheid', naar ‘hij wil nog kinderen' tot ‘niet intelligent of knap genoeg voor hem': de coup-de-foudre moet wijken voor de - soms confronterende - feiten. «Ik kijk eerst en vooral naar wat een kandidaat verwacht van een partner, wat de toekomstplannen zijn», licht Ponnet haar werkwijze toe. «Sommige dingen zijn nu eenmaal niet te verenigen: ofwel heb je een kinderwens, ofwel niet. Andere verwachtingen zijn iets flexibeler, en dus zoeken we hoe ver iemand daar van wil afwijken.»
Ten tweede bekijkt ze wat ze de ‘randvoorwaarden' noemt. Ponnet: «Sociologisch onderzoek heeft ons al veel geleerd over waarom het bij het ene koppel lukt, en waarom niet. Zo lukt het meestal het best met iemand met een gelijkaardige achtergrond. Intellectueel is er bijvoorbeeld best niet te veel verschil, net als met welke normen en waarden iemand is grootgebracht. Ook wat aantrekkelijkheid betreft geldt dat: grote verschillen tussen beide partners is moeilijker. Zelfde verhaal bij het energieniveau - druk of rustig - en geld en carrière. Let wel, dit zijn nooit redenen om op elkaar te vallen. Het zijn echt randvoorwaarden, ze geven de doorslag niet, maar spelen op langere termijn echt wel mee.» ‘Opposites attract' is dus onzin? «Néé, dat klopt wél. Want als derde factor bekijken we iemands emotionele geschiedenis, en de nood aan intimiteit. Daar blijkt dat kleine verschillen net heel goed werken. Bij veel koppels heb je een partner die wat meer intimiteit zoekt, en de andere die wat afstandelijker is. De ene geeft dan graag liefde, terwijl dat voor de andere versterkend werkt. Dat verschil mag wel niet te groot zijn, want daar worden beide partijen ongelukkig van.»
Wat blijkt nu de opnames bijna achter de rug zijn: de wetenschappelijke kijk wérkt. «En zelfs beter dan ik eerst had gedacht», lacht Ponnet. «Over twee weken zullen de kijkers een straffe match zien. Terwijl die single zélf nooit die persoon had uitgekozen. Weken later zijn ze nog stééds een koppel. In de uitzending van gisteravond zag je bijvoorbeeld Toon en Lies, die wij hebben samengezet. Ze zijn geen koppel geworden, maar er bleek wel een goede klik te zijn, terwijl ze dat aanvankelijk misschien niet hadden verwacht. Dat is ook de kracht van het programma: kandidaten moeten meegaan in het verhaal. Ze stappen uit een bepaald patroon.» Wie zijn eigen buikgevoel overboord wil gooien in ruil voor de wetenschap: niet nodig, want ook via de ‘gewone' weg kan je vlinders in de buik krijgen. Kijk maar naar het allereerste koppel dat ‘Vind je lief' opleverde: Guy vond Nele, zonder hulp. Een ‘wetenschappelijke' match door Rika kon zelfs niet aan Nele tippen, zo bleek. «Daarom hamer ik er op dat de wetenschap nooit een magische formule kan aanreiken, want de liefde is zoiets persoonlijks. Maar het kan wel nieuwe inzichten aanreiken. Zo begrijpen mensen beter waarom het met de ene wél werkt en de andere niet.»