Zoek niet naar de perfecte match

Het belangrijkste inzicht waar ik afgelopen jaar in mijn relatiebemiddelingspraktijk rond heb gewerkt, is dat we veel te veel gefocust zijn op de zaken waarin we verschillen en waarin we meer op elkaar zouden moeten lijken. Mensen denken dat hun relatie een perfecte match moet zijn, waarin zoveel mogelijk gelijkloopt. Dat valt niet te bereiken, dus zijn ze ongelukkig. Terwijl die focus op overeenkomsten en verschillen eigenlijk niet zo interessant is. Waar het wel om draait, is een gevoel van emotionele verbondenheid, van afstemming. De vraag is niet hoe hard je verschilt, de vraag is hoe goed je erin slaagt om verbondenheid te doen ontstaan en voortbestaan. In veel relaties is dat best haalbaar, veel haalbaarder dan jezelf te veranderen tot je bent zoals de ander, of dan te verwachten van de ander dat hij of zij zich verandert voor jou.

Ik heb in mijn praktijk dit jaar koppels gehad bij wie de zaken mooi evolueerden nadat ze die knop hadden omgedraaid. En ik denk dat we het niet alleen bij relatieproblemen voor ogen moeten houden. Ook singles die zoeken naar een partner, staren zich vaak blind op cv's en foto's: welke gemeenschappelijke hobby's hebben we, heeft hij interesses die mij niet liggen, ziet zij eruit zoals ik het droom? Die benadering wordt versterkt door de websites en apps die we nu hebben om een match te vinden, waar de nadruk altijd weer ligt op beelden en gelijkenissen, en ze is niet contactbevorderend. Het is natuurlijk moeilijk om software te ontwikkelen waarmee je kunt nagaan of iemand, los van jullie verschillende bezigheden en interesses, een geschikte levenspartner kan zijn. Daarom raad ik iedereen aan om het online contact te beperken, zo snel mogelijk in het echt met iemand af te spreken en uiteraard op zo'n afspraak geen lijst met eisen af te vinken. Probeer ontvankelijk te zijn, aan te voelen in hoeverre er een connectie is.Mijn voorstel geldt niet alleen voor liefdesrelaties. Ik vind dat onze samenleving en onze media te veel gefocust zijn op verschilpunten. Dat vond ik de jongste maanden vooral heel storend in het debat over werkgevers en werknemers. We zetten onze eigen identiteit in de verf en wijzen alle punten aan waarin de ander van ons verschilt. En daar verkrampen we dan in. Het resultaat is polarisering. Maar verschil betekent niet dat je geen verbondenheid kunt tot stand brengen, geen bruggen kunt slaan. Kijk naar Adil El Arbi, een nieuwe, ‘andere' Belg die ondanks die merkbare verschillen toch geweldig goed aardde in De slimste mens en uitgroeide tot een publiekslieveling.
Ik wil niet ontkennen dat er problemen zijn, of suggereren dat we elkaar maar een knuffel te geven hebben om ze op te lossen. Verschillen veroorzaken problemen. Verbondenheid zorgt ervoor dat we die verschillen beter dragen, net als de problemen die eruit voortvloeien. Relaties - liefdesrelaties maar ook andere - gaan niet ten onder door te veel verschil, maar altijd door een tekort aan verbondenheid.