07 oktober 2019 Column
“Ik, een vrouw van 37, ben een jaar samen met mijn vriend van 39. Ik heb altijd een sterke kinderwens gehad, mijn partner niet. Hij wil het wel, maar vooral voor mij. Omdat hij voelt dat het voor mij belangrijk is. Ik heb het daar bijzonder moeilijk mee, wil dat dit verlangen net als bij mij intrinsiek is, los van mij. Hoe kan ik hier beter mee omgaan?” Column voor Het Nieuwsblad Magazine
Een kinderwens is geen vastomlijnd gegeven dat bij iedereen op dezelfde wijze leeft. Bovendien fluctueert zo’n verlangen ook in tijd, afhankelijk van waar we in het leven staan. Ik merk vanuit de praktijk dat het ouderschap als verlangen gemiddeld genomen sterker is bij vrouwen dan bij mannen. Meer vrouwen willen moeder worden zonder meer. Mannen zien het vaderschap vaker als iets wat voortvloeit uit een relatie, een verlangen dat ook ontstaat vanuit die relatie en dus niet op zichzelf staat. Ik vermoed dat jij nu het gevoel hebt dat een verlangen dat op zichzelf staat krachtiger is dan een verlangen dat voortvloeit uit een situatie. Dat hoeft helemaal zo niet te zijn. Zo zie ik wel vaker dat veel vrouwen en soms ook mannen al ouder zijn nog voor ze het zijn, vanuit wie ze zijn. Terwijl anderen daarin groeien op het moment dat ze het effectief worden. Het zegt met andere woorden niets over de latere betrokkenheid of het en-gagement als er kinderen zijn. Wie intrinsiek naar kinderen verlangt, is met andere woorden geen liefde-vollere ouder dan iemand die vader of moeder is geworden vanuit het partnerschap.
Vermoedelijk speelt er ook iets anders. Een verlangen binnen een relatie is altijd een vorm van kwetsbaarheid. Die kwetsbaarheid voelt veilig als de verlangens met die van de andere gelijklopen. Is dat niet zo, dan voelen we ons wel eens behoeftig, klein, afhankelijk. Of zijn we de gedachte toegedaan dat we op de een af andere manier iets zullen moeten compenseren, we een schuld uitstaan hebben bij de ander. Probeer hier anders naar te kijken. Niet het verschil in verlangens – die zijn er immers in elke relatie – is van belang, wel de manier waarop we met elkaars verlangens omgaan. Hoe groot is iemands engagement naar jou wel niet als hij, los van zijn verlangen, in het jouwe wil meegaan? Maar ook: bevraag bij jezelf de moeite die je hebt met je kwetsbaar voelen in je relatie. Behoeftig durven te zijn in een relatie, uiting geven aan wat je nodig hebt of verlangt, is een belangrijke weg naar echte intimiteit. Durf die weg te bewandelen.