02 april 2019 Dagblad
"We wonen samen en ik heb altijd voor alles gezorgd: het geld, zijn studies, zijn thesis. Hij ziet het vaak niet meer zitten, dan trek ik hem erdoor. Ik cijfer mezelf volledig weg en krijg daar zo weinig voor terug dat het me onzeker maakt. Ik doe nog meer mijn best, al heeft dat weinig impact. Hoe kan ik dit keren?"
Jouw verhaal toont aan hoe belangrijk evenwicht in een intieme relatie is en ook hoe ‘geven' nooit zomaar ‘goed' is, een diepere betekenis heeft. Niemand geeft belangeloos, niemand voelt zich goed bij alleen maar ontvangen. Wie veel geeft in een relatie en zichzelf daarbij volledig wegcijfert, doet dat vaak vanuit een angst om verlaten te worden, vanuit een onzekerheid over zichzelf. Geven is dan een manier om de ander te overtuigen van je waarde. Geven geeft je het gevoel dat de ander je nodig heeft, dat je een rol van betekenis kunt spelen in zijn of haar leven. Je doet dan al die dingen omdat je er diep vanbinnen van overtuigd bent dat je, gewoon zoals je bent, niet goed genoeg bent.
Door zoveel te geven, al de behoeftes van de ander in te vullen, maak je op lange termijn die ander kleiner. Dat zorgt aan die andere kant voor een slecht gevoel: alsof er een rekening uitstaat, een soort van niet in te lossen schuld tegenover die ‘perfecte' altijd gevende. Het is vermoedelijk wat je partner ervaart. Om dat schuldgevoel, dat gevoel van kleinheid, tegen te gaan, te compenseren, haalt hij jou nu almaar meer naar beneden. Door jou kleiner en onzekerder te maken, voelt hij zichzelf minder klein en kwetsbaar. Meer geven versterkt deze dynamiek alleen maar.
Deze interactie wijzigen zal niet zo eenvoudig zijn. Het betekent aan de kant van je partner meer op eigen benen staan, taken opnemen binnen jullie relationele leven. Het betekent aan jouw kant een groter bewustzijn ontwikkelen over je diepste angsten en behoeftes en die naar hem toe proberen te uiten. Leren geven en leren ontvangen dus. Blijft elk vasthouden aan zijn of haar eenzijdige rol, dan is groei niet mogelijk, wordt de tegenstelling almaar pijnlijker en is een breuk vaak onafwendbaar. Een of beiden wil dan niet langer alleen maar geven of krijgen.