29 juli 2019 Magazine
Of het nu een vakantieliefje was, de stoere beroepsmilitair met buitenlandse missies óf de intelligente knapperd die je tijdens een studentenuitwisselingsproject leerde kennen, als je een relatie krijgt met een man of vrouw die niet bepaald om de hoek woont, vraagt dat niet alleen veel liefde, maar ook veel inzet. Tekst: Manon Kluten voor Goed Gevoel
Eerlijk is eerlijk: een lange afstandsrelatie is niet voor iedereen. Het vraagt veel toewijding van beide partijen, zelfstandigheid, vertrouwen, geduld en zeker geen jaloerse aard. Aan de andere kant kan liefde op afstand ook zorgen voor een bijzondere en diepe connectie, een blijvend verlangen naar elkaar en echte quality time en hoogoplopende passie als je elkaar lange tijd niet hebt gezien. Of liefde op afstand toeneemt, is niet bekend en er bestaan ook geen cijfers voor, maar relatie-expert Rika Ponnet weet wel dat het fenomeen diversiteit binnen relaties sowieso groter wordt. “De grootste groep mensen in een relatie komen nog altijd allebei uit dezelfde provincie of wonen in een straal van twintig kilometer van hun woonplaats, maar het zijn er al minder dan in vorige generaties. Logisch, want we zijn toenemend mobiel, gaan verder weg studeren of werken, doen aan uitwisselingsprojecten of komen als expats in aanraking met andere culturen. Dus komen lange afstandsrelaties ook meer voor. Meestal is het geen relatievorm waarvoor bewust wordt gekozen, al zijn er ook koppels die die afstand nodig hebben omdat elke dag samenzijn voor hen niet werkt.”
Volgens de relatie-expert is het model van de samenwonende man en vrouw met kids nog altijd voor veel mensen het ideale uitgangspunt, maar de variaties daarop worden steeds groter en diversiteit in relatievormen neemt drastisch toe. Ook voor lange afstandsrelaties. Bovendien wordt niet elke relatie beter door alle partijen bij elkaar te gooien, weet Rika Ponnet. “Dat zie je bijvoorbeeld al eens bij nieuw samengestelde gezinnen die ervoor kiezen om niet onder één dak te wonen. Het gaat niet over hoe vaak je bij elkaar bent, maar wel over hoe kwaliteitsvol je de tijd vult als je wél samen bent. Of neem gescheiden ouders in een co-ouderschapsconstructie. In de dagen of de week dat de kinderen bij jou zijn, ben je vaak meer betrokken en zet je je meer voor ze in dan vroeger toen je er nog elke dag voor ze was. Zo is het ook vaak als je in een lange afstandsrelatie zit: je spaart als het ware je tijd en energie op voor de momenten dat je samen bent.”
Nadeel daarvan kan zijn dat het een grotere druk met zich meebrengt. Want nú moet het goed gaan, nú moet het gebeuren. En soms is er tijd te kort om echt met je lief de diepte in te gaan. Rika Ponnet: “Kans is groot dat je in een lange afstandsrelatie veel minder conflicten hebt. En dat is jammer, want het zijn juist die momenten om van te leren. Ruzie hebben en het weer goedmaken, versterkt je band. Enkel en alleen genieten, is niet het complete relatieverhaal. Zeker niet als er ook kinderen in het gezin zijn, zoals bijvoorbeeld bij gezinnen met een militair die geregeld voor een paar maanden op missie is. Daar ligt het aantal echtscheidingen helaas erg hoog. Als je partner een paar maanden van huis is, ben je als thuisblijver met kids zo zelfstandig en gewend om het gezinsleven op jouw manier in te vullen, dat je dat niet gaat veranderen als je partner weer thuiskomt. Hij of zij moet dan opnieuw zijn of haar plaats in het gezin verwerven. Plus het vraagt van de thuisblijver ook veel aanpassingsvermogen als je van drie maanden alleen, naar bijvoorbeeld drie maanden elke dag samen gaat.”
En dan hebben we het niet eens gehad over seks. Of eerder het gebrek eraan. Diezelfde drie maanden (of langer, of korter…) zonder lichamelijke intimiteit kunnen behoorlijk zwaar wegen. Ondanks alle goede en oprechte intenties, is de kans dat een van de partijen er iemand anders op nahoudt, toch net wat groter dan in ‘gewone’ relaties weet Rika Ponnet. Lange tijd geen seks kunnen hebben, is een stressfactor en helaas geen versterkende factor. Gelukkig zijn er er wel een aantal alternatieven om je door de moeilijkste periodes heen te helpen. Het moet natuurlijk je ding zijn, maar sexting waarbij je met zwoele stem je liefje opwindt en omgekeerd, kan een partij soloseks extra aantrekkelijk maken. Foto’s of video’s van jezelf in of natuurlijk zonder sexy lingerie, helpen je liefje zijn of haar geheugen op te frissen over jullie wildste momenten samen. Elkaar live zien via videobellen maakt erotiek op afstand nog aantrekkelijker, bijvoorbeeld door samen aan soloseks te doen. Wil je het nog wat realistischer, dan kunnen verschillende seksspeeltjes oftewel teledildonics via wifi zoals de Kiiroo, de Lovense of de OhMiBod je uit de brand helpen. Ze bestaan meestal uit twee speeltjes (het ene heb jij, het andere speeltje is bij je lief) die je van op afstand aan kunt sturen zodat je op elkaar kan reageren. Zelfs als liefste duizenden kilometers elders vertoeft.
Eerlijk is eerlijk: de speeltjes kunnen helpen het goede gevoel in je relatie te behouden, maar niets vervangt natuurlijk the real thing. Rika Ponnet: “Het is zoals met op dieet zijn: het smaakt dubbel zo lekker als je alles weer mag eten. Die spannende attributen zullen je lange afstandsrelatie niet beter laten werken, het blijft een vervang-ervaring. Je moet er bovendien van houden. Niet iedereen ziet seks op afstand zitten. Plus seksualiteit is onderdeel van het verhaal, en niet het belangrijkste. Plus je moet al allebei zin hebben. En als de ander in een totaal andere tijdzone zit, vraagt dat wel wat afstemming. Én investering. Voor seks, maar sowieso voor het onderhouden van contact. Je moet tijd in elkaar investeren, je houden aan afspraken. Bellen tussen zeven en acht bijvoorbeeld, betekent effectief ook dat je in die tijd belt. Geef altijd prioriteit aan je relatie. Op alle gebied. Anders kan je relatie snel afbrokkelen.”
Anna (32): “Elke keer dat we elkaar weer zien, voelen we dezelfde spanning als bij onze eerste kus”
“Al sinds mijn vijftiende zijn Ben en ik beste vrienden en vier jaar later werden we een koppel. Ben wilde net als zijn vader een carrière in het leger en was al vroeg militair. Dus is hij geregeld voor langere tijd weg. Toen ik 21 was en we net twee weken samenwoonden, werd hij voor zes maanden uitgezonden naar Afghanistan. Natuurlijk gaf dat een bepaalde onrust bij mij, maar ik denk dat ik me van tevoren onbewust bij de risico’s had neergelegd. Hij rijdt ook motor en auto, ook dan kan er iets gebeuren. Waar ik bij die eerste uitzending vooral tegenaan liep, was dat ik nog nooit alleen had gewoond en bijvoorbeeld niet eens wist hoe ik rekeningen moest betalen! Ik leerde erg snel zelfstandig te worden. Én goed te communiceren. Soms heb je samen maar vijf minuten om een hele week te bespreken. Dan moet je het dus kort, bondig en helder houden en niet over randzaken beginnen. Was je autoband kapot? Dan vertel je dat dat is gebeurd en dat je hem hebt laten maken. Heel oplossingsgericht. Punt. Want soms heb je nauwelijks contact zoals toen hij in Afghanistan zat. Omwille van de veiligheid was bellen erg beperkt en Skypen verboden. Gelukkig mocht zijn neef die ook militair is met een andere functie en op dezelfde plek was gestationeerd, wél Skypen. Hij heeft Ben toen voor een half uurtje op zijn computer met mij laten videobellen. Dat was de enige keer dat ik hem in dat half jaar zag. Natuurlijk mis ik hem geregeld. Zeker als ik op straat koppeltjes verliefd hand in hand zie lopen. Of de momenten waarop hij bijvoorbeeld niet bij verjaardagsfeestjes of events kan zijn zoals de intocht van Sinterklaas, want inmiddels hebben we ook twee zoontjes van zes en één jaar. Ikzelf kan dat handelen, maar vooral mijn oudste had het daar vorig jaar moeilijk mee. Ik probeer mijn kids zo goed mogelijk met het gemis te leren omgaan. We maken bijvoorbeeld elke keer vlak voordat Ben terugkomt een aftelkalender en plakken een sticker voor elke dag die voorbij is. Ik heb trouwens ooit samen met een vriendin wiens man ook in het leger zit, nog een heel andere kalender gemaakt. In oorlogsgebied is het uitwisselen van privéfoto’s via je gsm verboden. Dus lieten we een fotoshoot doen in sexy lingerie, maakten er een mooie kalender van en stuurden die per post naar onze mannen. Fantastisch om te doen! De laatste twee weken voor zijn terugkomst zijn ook altijd erg spannend. Dan ga ik shoppen voor een mooie outfit om er zo goed mogelijk voor hem uit te zien. Want elke keer als we elkaar opnieuw zien, voelen we dezelfde spanning als bij onze eerste kus. Heel speciaal. Al gaat nu bij thuiskomst de meeste aandacht eerst naar onze zoontjes en is er pas echt tijd voor ons tweetjes als we ’s avonds in bed liggen.”
Kim (41): “De behoefte om vaker bij hem te zijn, wordt groter”
“Chris leerde ik kennen tijdens een optreden van de Ierse band waarin hij gitaar speelt. Toen hij mijn kant uit knipoogde, draaide ik me om om te kijken met wie hij aan het flirten was: er stonden alleen mannen achter me… Na het optreden raakten we aan de praat en ik voelde me meteen erg op mijn gemak bij hem. Hij was slim, we deelden dezelfde humor en zijn Ierse accent maakte hem extra aantrekkelijk. Uiteindelijk brachten we de nacht samen door. Toch bleef het niet bij een one night stand, we bleken echt gevoelens voor elkaar te hebben. Dat hij in Ierland woonde, vond ik eerst niet erg. Echt helemaal klaar voor een nieuwe relatie was ik nog niet nadat ik pas een half jaar single was. Zo kon ik letterlijk wat meer afstand bewaren. Inmiddels zijn we meer dan twee jaar verder. Hij woont nog steeds in Ierland, ik nog steeds in België en dat blijft voorlopig ook zo. Ik zie hem als hij hier is voor optredens, of als we een goedkope vlucht kunnen regelen, gemiddeld een keer per maand. Maar ik merk dat de behoefte om vaker bij hem te zijn, steeds sterker wordt. Natuurlijk kunnen we videobellen, elkaar berichtjes en foto’s sturen, maar uiteindelijk lig ik ’s avonds wel alleen in de zetel of in bed. En ja, we sturen elkaar geregeld sexy foto’s of chats en hebben geregeld Skype sessies waarbij de kleren uit gaan… Erg opwindend allemaal, maar daarna even lekker in zijn armen liggen, is er niet bij. Dat gemis begint wel te wringen. Net zoals het moeilijk op afstand kunnen delen van frustraties of problemen. Via berichtjes kan je dingen sneller verkeerd interpreteren en krijg je misverstanden. En de beperkte tijd die je met elkaar hebt, wil je niet besteden aan ruzie. Dat is iets waar ik nog wel eens mee worstel en waarvan ik nog niet weet hoe ik er het beste mee om moet gaan.”
Op verzoek van de geïnterviewden zijn alle namen gefingeerd.