02 september 2019 Dagblad
‘Jongen ontmoet meisje, en ze leefden nog lang en gelukkig.’ Anno 2019 weten we wel beter: liefde bestaat immers uit vele facetten. Denk maar aan friends with benefits, polygamie én latrelaties. Zo kiezen steeds meer koppels om apart te wonen. En dat heeft zo z’n voordelen. Artikel van Liesbeth De Corte voor Het Laatste Nieuws
Actrice Kaley Cuoco is al een jaar getrouwd met haar man, maar ze wonen nog steeds niet onder hetzelfde dak. “We hebben een onconventioneel huwelijk. We leven apart en zien elkaar niet elke dag”, zo maakte de ster uit ‘The Big Bang Theory’ recent bekend. “Voor ons werkt dat goed. Uiteindelijk willen we wel gaan samenwonen. Dat huis moet dan echt ons droomhuis worden”, zei Cuoco daar nog over.
De 33-jarige blondine is lang niet de enige in Hollywood met dit soort liefdesrelatie. Ook Gwyneth Paltrow woont al enkele jaren apart van haar echtgenoot Brad Falchuk. De tortelduifjes zijn van plan om in september te gaan samenhokken. En in eigen land kiest Tine Van den Brande, Vlaams Parlementslid en ex-actrice, bewust voor latrelaties - oftewel living apart together. “Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik niet geschikt ben om samen te wonen. Ik heb mijn eigen stek nodig om mijn focus niet te verliezen. Ik neig altijd in functie van de ander te denken en te dromen, en dan verlies ik mijn eigen doelen uit het oog”, vertelde Van den Brande vorige week in Humo.
Maar hoe zit het met de modale Vlaming? “Er zijn steeds meer mensen die een stabiele relatie hebben, maar niet samenwonen”, bevestigt relatiedeskundige Rika Ponnet. “Cijfers zijn er niet. Simpelweg omdat die dingen niet worden bijgehouden. Maar uit steekproeven en vanuit de praktijk weten we dat de diversiteit aan samenleefvormen enorm is toegenomen.”
De zogenoemde latters kunnen verschillende motieven hebben, weet Ponnet. “Mensen zijn meer dan ooit gehecht aan hun vrijheid en persoonlijke ontwikkeling. Het is ook sociaal aanvaard om zelf te kiezen hoe we een relatie vormgeven. Daarnaast zijn er veel echtscheidingen en relatiebreuken. Dat zijn stuk voor stuk factoren die de toename van latrelaties verklaren.”
Binnen de latters zijn er ook twee groepen te onderscheiden. Ponnet: “Bij de grootste groep is het eerder een fase in hun relatie dan een bewuste levenskeuze. Ze beschouwen een latrelatie als een periode waarin ze elkaar - op hun eigen tempo - kunnen leren kennen. Vorige gezinssituaties spelen vaak een grote rol. Men wil dan nog geen huis delen omdat er kinderen zijn, vaak aan beide kanten. Samenwonen is dan praktisch niet haalbaar of emotioneel te belastend voor één of alle partijen. En uiteraard is er een groep die meer dan gemiddeld nood heeft aan eigen tijd, een eigen ruimte en een leven zonder de andere. In dat geval is een latrelatie een duidelijke principiële keuze.”
De latrelatie wordt weleens omschreven als ‘het beste van twee werelden’. Je hebt een partner om je mee te amuseren én je kan genieten van je privacy en vrijheid. “Het biedt zeker voordelen”, stelt Ponnet. “Het is makkelijker om een aantal zaken op elkaar af te stemmen, zoals bijvoorbeeld complexe gezinssituaties.”
Is het dan ook tout court gemakkelijker dan koppels die wél elke dag samen eten en samen onder de wol kruipen? Toch ook weer niet. “Vaak merk je dat dit soort relaties een houdbaarheidsdatum hebben. Op een bepaald moment voelt het aan alsof er een rem ingedrukt wordt. Het wordt steeds moeilijker om het gevoel van verbondenheid en intimiteit te behouden. Mensen ervaren zo’n soort romances na verloop van tijd ook als vermoeiend: het almaar verhuizen van het ene naar het andere huis, de koffers die telkens in- en uitgepakt moeten worden. Je bent altijd onderweg. Bovendien moeten er veel praktische afspraken gemaakt worden. Wanneer plan je elkaar te zien? Bel je op vaste momenten?”, meent de relatiedeskundige. “Ik hoor het vaak van mensen die een goedlopende latrelatie hebben: onderschat het niet. Het vergt duidelijk engagement en goede afspraken. Heb je dat niet? Dan ondermijn je de relatie vroeg of laat.”