WARM AANBEVOLEN >> Tweedaagse voor singles die opnieuw willen uitreiken!
20 februari 2024
WARM AANBEVOLEN! Samen met Kathleen Tobback organiseert collega Catherine een tweedaagse voor singles op 22 en 23 maart in Mechelen. Spread the word!
01 juni 2022 Column
Ze is 25 en is gek op haar lief van zes maand. Ze delen het bed en hun dromen. Zij denkt aan een toekomst samen, hij leeft 'in het hier en nu'. Hij houdt van zijn vrijheid en spreekt regelmatig af met zijn ex-vriendinnen. Dat maakt haar onzeker en bang. Wat doe je wanneer de vriendschap van je lief met zijn exen een stoorzender is in je relatie? Relatie-experte Rika Ponnet geeft raad.
Column voor Het Nieuwsblad
Net 25 is ze en mooi zoals het alleen op die leeftijd kan. Wanneer de vrouw het haalt, maar alles nog doet herinneren aan het meisje. Ze is zes maand samen met een heerlijke gast. Dezelfde leeftijd. Ook mooi, zoals dat alleen kan op die leeftijd. De jongen en de man. Ze zijn gek op elkaar, seksueel, maar ook emotioneel. Ze kunnen uren praten over wat ze denken en voelen, waarvan ze dromen en waarop ze hopen. Bij haar is dat een leven samen. De start van een film waarvan ze het scenario droomt, maar nog niet uitsprak. Bij hem is dat hier en nu. Gewoon zijn. Het klinkt cool, bijna onthecht, en dat trekt haar aan. De schijnbare rust die hij vindt in zichzelf en in het moment. Ze voelt zich schuldig dat ze het niet op dezelfde manier kan. Ze wil werken aan haar zelfverzekerdheid. Meer zijn zoals hij, in het moment.
Ze volgt op Instagram een lange reeks van lifecoaches. Het helpt haar om te beseffen dat ze vooral aan zichzelf moet werken. En dat is wat ze bij mij wil doen. Als ik vraag wat haar bij hem onzeker maakt, antwoordt ze snel en spontaan “zijn zelfverzekerdheid”. Waarop ik suggereer dat zelfverzekerdheid die een ander een klein gevoel geeft, misschien wel dominantie is. Hij die bepaalt wat er gebeurt en zij die volgt. Die gedachte heeft even tijd nodig. Een stilte die vruchtbaar aanvoelt. Ze steekt opnieuw van wal. Dat hij niets openlijk bepaalt, maar dat het wel zo is dat zij volgt, zonder dat hij dit openlijk eist of vraagt. Deze kans op geluk wil ze niet kwijt. En dan komt het als een golf. Alles waaraan ze twijfelt. Hoe hij hun toekomst ziet. Of hij kinderen wil. Of hij dat met haar ziet. Ze suggereerde eerder al samenwonen, maar daar had hij handig omheen gefietst. Ze hadden het toch goed?
Ze hoorde ook zijn verhalen over afspraken met exen. Het geeft haar het gevoel aan een competitie te moeten meedoen. Zijn Spice Girls noemde hij hen. Zij was de roodharige, die kwam na de sportieve, hippe. Ze gelooft hem, als hij zegt dat het met die anderen alleen vriendschappelijk is, maar het maakt haar toch onzeker. Ze zou het liefst hebben dat hij hen niet meer ziet, maar dat is zo fout. Zo wil ze niet zijn. Dat kan ze toch niet eisen? Ik geef aan dat er andere manieren zijn om voor zichzelf de veiligheid die ze nodig heeft te vinden. Niet door een ultimatum – zij of ik – want dan legt ze de beslissing bij hem. Maar door te vragen wat ze nodig heeft: meer duidelijkheid. Omdat “rustig samen in het hier en nu” een veiligheid in gevoel en engagement vereist. En dat zij het nodig heeft dat engagement te horen.
Of ik geloof in vriendschap na liefde? Waarop ik bevestigend antwoord. Misschien is er geen vriendschap zo diepgaand als die na de romantische liefde. Maar dit vereist wel een transformatie. Vaak zijn er bij een van beiden nog gevoelens, verwachtingen en verlangens die nog steeds romantisch zijn. Dat het ook niet gaat over mijn geloof, maar over haar realiteit, hún realiteit.
Ze zucht en verzucht. Waarom kan het nooit gewoon simpel zijn? Ik glimlach en concludeer: omdat de andere altijd anders zal zijn. Altijd anders denkt, verlangt en hoopt. Elke relatie is dus een oefening in het telkens weer bouwen van bruggen waardoor we de oversteek kunnen maken.