Ik (man van 53) ben een single man, nu twee jaar gescheiden. Ik woon alleen, maar de uren die ik wekelijks spendeer in mijn huurappartement kan je op 1 hand tellen. Ik heb een druk professioneel leven en een nog drukker sociaal leven. Met de huidige gezondheidscrisis schiet er van dit leven niets over. Ik heb het gevoel in een groot zwart gat beland te zijn. Ik slaap niet goed, weet niet hoe ik hiermee moet omgaan.
Column voor Het Nieuwsblad
Allemaal voelen we in tijden van grote stress en onzekerheid het verlangen om dat te mogen delen met anderen. Als single is dit nu bijzonder moeilijk. De andere is er immers alleen op afstand. Je hebt het over een zwart gat, een leegte die je een slecht gevoel geeft. Die leegte associeer je met het wegvallen van je leven van voorheen. Dat klopt niet echt. Het zwarte gat is wat je vandaag vindt aan invullingen bij jezelf. Of wat cru verwoord: het zwarte gat ben je zelf. Alleen zijn, zonder ‘vluchtroutes’ of externe invullingen, confronteert ons immers met onszelf. De vier muren die we ervaren als een gevangenis, zijn de vier muren in onszelf, de holle leegte die we aantreffen als we stilvallen en waarvan we al te vaak weglopen via werk, sociaal leven, hobby’s. Dat is beangstigend, bezorgt je een gevoel van ontreddering, hopeloosheid misschien. Het gevoel ook van vast te zitten, gevangen als het ware. Net dat gevoel kan het startpunt zijn richting een goede strategie om met deze uitzonderlijke toestand om te gaan. Verandering, de afwezigheid van anderen roept bij ons allen vormen van verlatingsangst op, faalangst ook, maar bovenal angst voor onszelf, voor wat er in ons leeft. Echt alleen zijn kan je zien als een uitnodiging om die onbekende binnenkant, dat zwarte gat, te verkennen. Het is niet de makkelijkste reis, die naar binnen, maar ze brengt je zeker bij een aantal dingen waarvoor je tot op vandaag geen tijd uittrok, of misschien wel voor op de loop ging. Niet dat er direct grote antwoorden op zo een tocht te verwachten zijn. Waar het wel toe leidt, is een verbeterde relatie met jezelf, een hopelijk wat meer ontwikkeld vermogen om de angsten die in jou leven, onder andere die om alleen te zijn, makkelijker te dragen en verdragen. Om beter gezelschap te worden voor jezelf. Het resultaat ervan kan je best vergelijken met de wereldreis alleen die je nu niet kan, maar misschien ook nooit zou maken. Het inzicht dat wat we ook doen, waar we ook heen gaan of waar we ons ook bevinden, we er alle belang bij hebben een goede, rustgevende relatie te hebben met onszelf.
