03 april 2020 Column
Bij Duet zijn we altijd grote pleitbezorgers geweest van het echte ontmoeten: je kan iemand maar ten volle leren kennen, ten volle inschatten wat de andere met jou doet en of het al dan niet klikt, vanuit het volledige ervaren van die andere. De huidige crisis stelt ons dan ook voor een dilemma. Hoe traag en ervaringsgericht daten in een tijd dat het echte ontmoeten even niet kan of slechts in heel beperkte mate?
Het aangaan en opbouwen van een contact vergt volgens ons dan ook tijd. ‘Slow daten’ geeft altijd het meest kans op ‘slagen’. Wij zeggen dat niet ‘zomaar’. Uit heel veel onderzoek blijkt telkens weer dat in de meeste gevallen verliefdheid (en de daaruit voortvloeiende duurzame en vervullende relaties), maar ontstaat als er een vertrouwensband is. Veel mensen kunnen zich immers maar openstellen en geven, kwetsbaarheid toelaten, als dat vertrouwen, die eerste band er al is.
Het uitbouwen van een dergelijke band lukt niet als je dagelijks lijsten mensen laat passeren, zoals dat bij digitaal daten gebeurt. Dagelijks andere contacten, andere foto’s beoordelen, leidt je net weg van die tragere manier van kennis maken, van dat gericht zijn op ervaren. Je steekt dan het merendeel van je tijd en energie in het selecteren en triëren, niet in het contacteren of relateren.
Wie zich aangetrokken voelt door het langzame, meer ervaringsgerichte daten, de tragere maar diepgaandere aanpak, voelt zich doorgaans niet goed bij het digitale daten, ervaart het als oppervlakkig.
De huidige crisis stelt ons dan ook voor een dilemma. Hoe traag en ervaringsgericht daten in een tijd dat het echte ontmoeten even niet kan of slechts in heel beperkte mate?
Ik hoorde deze week in twee conversaties op straat twee gelijkaardige verhalen. De ene had het over een skypedrink met vrienden die lang uitgelopen was en heel plezant was verlopen. Twee vriendinnen hoorde ik dan weer afspreken voor een ‘whatsapero’ die avond met andere vriendinnen die in Antwerpen wonen, te ver weg en dus niet ‘verantwoord noodzakelijk’ om fysiek te bezoeken of te zien.
Het sterkte me in de overtuiging dat mensen binnen de begrenzingen van wat mogelijk is altijd opnieuw voor het connecteren en het contact met de andere gaan, voorbij oppervlakkigheid. En vooral: dat de behoefte om dergelijke contacten te hebben, heel centraal staat in ons streven.
Zo is het ook met ons verlangen naar een partner, naar vervullende liefde en gezelschap in ons leven. Aan dat verlangen verandert de Corona-angst niets.
Het is ook de reden waarom nogal wat van onze leden toch graag willen verder gaan met de dienstverlening, graag verder mensen willen leren kennen, contacten willen leggen. Het is ook de reden waarom er ook nu zich nieuwe leden aanmelden.
Wij selecteren dus verder en proberen de nieuwe leden via de digitale weg te ‘zien’ en in te schatten, op die manier een intakegesprek te hebben.
Het is ook de eerste weg die we onze leden aanraden. Maak gebruik van de kanalen die er zijn om tot bij de andere te komen. Makkelijk is het niet, voor alle duidelijkheid. Het is voor ons aanpassen, leren, wat werkt, wat moeilijk gaat en wat niet werkt. Met vallen en opstaan dus. Angst is evenwel altijd een slechte raadgever. Stel dus niet uit, probeer, ervaar, ga ervoor.