“Mijn buitenlandse vriend wil toch niet hierheen verhuizen”

Wie op een later moment in het leven, als een deel van de levenspuzzel al gelegd is, een relatie start, krijgt sowieso te maken met een aantal praktische uitdagingen. Er zijn de kinderen, de carrières, het huis. Sterker nog dan dat is de gehechtheid aan het uitgebouwde leven, de vertrouwdheid van een omgeving, je thuis, familie, vrienden, de bakker en de slager om de hoek waar je al zolang gaat. Kiezen voor een nieuw leven is dus meer dan een kwestie van centen of praktische regelingen. Het is vaak een ingrijpend afscheid van alles wat was. Dat speelt ongetwijfeld ook hier. Als mensen niet kunnen springen richting de nieuwe relatie, is dat omdat de angst voor verlies van wat er is groter is dan het verlangen naar dat andere leven. Dat wil niet zeggen dat je vriend je niet graag genoeg ziet, maar wel dat zo’n risicovolle stap als verlammend wordt ervaren. Het is ook heel wat op deze leeftijd, verhuizen naar een ander land en een ander leven.

Je hebt nu twee opties. Het verder blijven bekijken als een latrelatie, met de inspanningen en het gemis. De tijd zal dan aantonen of jullie dat kunnen dragen. Lukt dat, dan groeit mogelijk ook het vertrouwen richting het nieuwe leven en kunnen jullie op een later moment alsnog de stap zetten.

Soms moeten we ook aanvaarden dat, ondanks een grote liefde, omstandigheden zo zwaar doorwegen dat afscheid nemen de enige keuze is. Dat brengt een moeilijk aanvaardingsproces mee omdat je het gevoel hebt afscheid te moeten nemen van iets dat beloftevol was en zulke kansen niet elke dag in ons leven passeren. De niet-geleefde liefde doet vaak veel pijn. Vanuit mijn ervaring weet ik evenwel dat de uitspraak “liefde overwint alles” niet altijd opgaat. Dat aanvaarden is, zoals alle rouw, iets wat tijd vergt.