WARM AANBEVOLEN >> Tweedaagse voor singles die opnieuw willen uitreiken!
20 februari 2024
WARM AANBEVOLEN! Samen met Kathleen Tobback organiseert collega Catherine een tweedaagse voor singles op 22 en 23 maart in Mechelen. Spread the word!
26 mei 2023 Radio Podcast
Wat als je stiefmoeder je vader helemaal inpalmt? Wat als je vader hierdoor nauwelijks tijd voor je maakt, en je eigen moeder zich ondertussen in een slachtofferrol wentelt? Wat als een gesprek hierover erg moeilijk ligt? Relatietherapeut Rika Ponnet geeft wekelijks advies in de podcast 'Vraag het aan Rika': “Probeer je behoefte om dichter bij je vader te staan uit te spreken in een brief.”
Nieuwe Feiten - Radio 1
Kaat (41) heeft het gevoel dat ze in haar familie op de laatste plaats komt: “Mijn ouders zijn gescheiden toen ik één jaar oud was, omwille van een buitenechtelijke relatie van mijn vader. Hij is enkele jaren later ook getrouwd met die vrouw, die al een kind had, en samen hebben ze ook een kind. Ik kwam 36 uur per 2 weken in dat gezin: ik ging van zaterdagmiddag tot zondagavond naar mijn vader. Al die tijd ben ik daar het vijfde wiel aan de wagen gebleven. Mijn vader beschouwde de dochter van zijn vrouw wel als zijn eigen kind, maar mijn stiefmoeder negeert en beledigt me. Mijn eigen moeder zat en zit ondertussen nog steeds vast in een slachtofferrol. Daardoor maakte ik me als kind zo onzichtbaar en braaf mogelijk.”
“Intussen heb ik zelf kinderen, en heb ik het er steeds moeilijker mee. Ik heb het gevoel dat ik al jaren veel te veel verdraag. Hierover spreken met mijn vader ligt heel moeilijk: ik heb het in het verleden geprobeerd, zonder resultaat. Alles wat ik met hem bespreek, koppelt hij ook meteen terug naar mijn stiefmoeder. Ik zie hem nooit alleen. Het gaat zover dat ik er ernstig over nadenk om het contact te verbreken. Maar dan ontneem ik mijn kinderen ook een grootouder. Wat moet ik doen?”
“In dit verhaal voel ik bij beide ouders een miskenning van de diepe verlieservaring die de scheiding voor Kaat was” merkt Rika Ponnet op. “De moeder zit en zat in een slachtofferrol, waardoor de verlieservaring van Kaat geen aandacht heeft gekregen. En aan de andere kant is er een vaderfiguur die van zijn dochter verwachtte dat ze zich aanpaste aan die 36 uur per 2 weken, wat een heel pover gegeven is. ”
“Dat Kaat in een overlevingsmodus is gegaan, hoor je heel duidelijk: ze heeft zich op twee adressen heel loyaal gedragen. Maar dat dat gaat uiteraard ten koste van jezelf: zoiets krijg je niet verwerkt. Hierdoor worstelt ze op volwassen leeftijd nog altijd met haar bestaansrecht.”
Kaat wil nu, 40 jaar na de scheiding van haar ouders, alsnog haar plaats in het gezin krijgen, en dat vindt Rika Ponnet meer dan logisch: “Ik denk dat we een heel leven lang op zoek blijven naar de volle erkenning van onze ouders. Kaat zoekt die erkenning in het nieuwe gezin van de vader. En ook bij haar moeder wordt ze niet in haar kind-zijn erkend.”
Kan Kaat de situatie nog rechttrekken na 40 jaar? Breken met de vader, vindt Rika Ponnet alvast geen optie: “Wat dan blijf je er nog mee bezig. Het blijven ook altijd je ouders.”
Wat raadt Ponnet dan wel aan? “Ik zou nog een laatste poging wagen. Niet gesproken, want het is duidelijk dat dit niet via een gesprek kan, maar eventueel geschreven. Zo’n brief schrijven gaat niet over alsnog erkenning zoeken en iemand erop wijzen dat hij je tekort heeft gedaan. Zo’n brief schrijven gaat wel over het uitspreken van de behoefte dat je dichter bij je vader wil staan.”
“Een veilige ouder-kindrelatie hebben in een nieuw samengesteld gezin, vergt andere dingen dan in een gewoon kerngezin” zegt Rika Ponnet ook. “In een nieuw samengesteld gezin is het erg belangrijk dat ouders tijd alleen doorbrengen met hun kinderen, zonder de nieuwe partner. Voor de kinderen is de verlieservaring immers dubbel: je verliest het gezin waar je deel van uit maakt, en je verliest ook je vader of moeder omdat ze samen zijn met een nieuwe partner. Als er nog eens nieuwe kinderen bijkomen die er wel voltijds mogen zijn, word je nog eens geconfronteerd met het feit dat je vader er maar deeltijds voor je is.”
“Om een veilige hechtingsband uit te bouwen is die exclusieve tijd met je kind superbelangrijk, en dat rendeert: het zorgt ervoor dat een kind zich geaccepteerd voelt. Die exclusieve tijd zou Kaat nu nog altijd kunnen vragen. Bijvoorbeeld: één keer per maand samen gaan eten met haar vader, of een wandeling maken. Ze hoeven het niet te hebben over vroeger, maar moeten gewoon samen iets doen.”
Luister naar deze aflevering van 'Vraag het aan Rika' via Radio 1 Select.
Zin in meer? Ga dan naar het overzicht met alle afleveringen van 'Vraag het aan Rika'.