Boer zoekt vrouw

Hij is fan. Heeft altijd een boontje gehad voor Dina. De knapste girl next door . Ik zeg dat ik zo'n programma's misschien wat dwaas vind maar er toch altijd wat te leren valt. Uit wat anderen doen als ze daten. En zeggen. Wat er werkt en niet. Hij is landbouwer. Maar vooral ondernemer. Een bedrijf, zo moet je het uiteindelijk zien. Al is er ook nog altijd de ziel. Van vader op zoon, al zoveel generaties. Hij runt het niet, hij ís het. Terwijl hij het vertelt, komt er een energie in zijn spreken die aanstekelijk is. Hij zoekt een vrouw, geen boerin. Al is een beetje hart voor het buitenleven natuurlijk wel een must. Maar verder is ze vrij. Om te gaan en staan, een eigen leven. Hij heeft al wat gedatet en ook al relaties gehad. Maar om de een of andere reden is hij toch nog altijd alleen. En dat zou hij graag anders zien. 35, hopend op een vader op zoon-verhaal. Dat hij het ook merkt bij Dina, hoe moeilijk het vandaag allemaal is. En als je kijkt naar wie slaagt, het toch altijd weer over chemie gaat. De klik. Vanzelf. Dat hij zelf niet zo goed is met woorden. En het voor hem dus wel belangrijk is. Elkaar begrijpen en aanvoelen, zonder woorden. Zo werkt het ook bij zijn ouders, al meer dan 40 jaar. Zonder woorden.

We weten natuurlijk niet of dat bij aanvang ook al zo was, pik ik wat lachend in. Dat ik dan vaak denk aan de koppels op leeftijd, in elk restaurant. Stilzwijgend. Wachten op iets wat niet komt. En het ongemak dat daar voor velen vanuit gaat. De interpretatie. Niets meer te zeggen. Leegte. Naast elkaar. Uitzitten. Dat het veel zegt over hoe je kijkt naar stilte tussen twee mensen. Als een afwezigheid van verbinding of een verbondenheid die geen woorden behoeft. En dat die laatste er toch maar kan zijn na vele jaren en momenten waarin er wel gesproken werd en wordt, waardoor het ook al eens gaat zonder woorden. Of het dan niet de kern is van een echte match, vraagt hij. Elkaar zonder woorden begrijpen. Dat ik het sterk betwijfel, vervolg ik. Dat we niet in het hoofd en het hart van de andere zitten en er dus altijd opnieuw gevraagd moet worden. Hoe de ander het stelt. Wat de ander denkt. Open vragen om af te stemmen of te verbinden. Dat het dus een mythe is, zegt hij, dat zonder woorden. En hij lijkt het oprecht spijtig te vinden, ziet het werk voor zich. Alles wat relaties zo moeilijk maakt.

Dat ik denk dat het ons veel kan leren over wat veilig hechtingsgedrag in een relatie is, antwoord ik. Als we het anders interpreteren. Het niet gaat over 'de ander weet wat ik denk en voel en als er liefde is, speelt die er perfect op in'. Maar wel: 'de ander weet niet wat ik denk en voel, ik weet niet wat de ander denkt en voelt, en dat is volledig oké'. Omdat ik me veilig voel bij die ander, uitga van het feit dat 'wij' goed zijn, de ander het beste met me voor heeft. En gedachten als 'de ander is er niet voor mij', ' de ander is alleen met zichzelf bezig', 'ik doe er niet toe', ons niet angstig maken als het er woordeloos aan toe gaat. Omdat we in staat zijn onszelf te reguleren, vanuit het veilige gevoel dat hij of zij er is. En die hij of zij ons daarvan niet de hele tijd moet overtuigen, omdat we overtuigd zijn. En zoiets nooit alleen gaat over voldoende bevestigen en liefde betuigen. Maar even goed over: het zelfwaardegevoel, het zelfvertrouwen dat er bij elkeen is. En in dat evenwicht de kwaliteit en het potentieel van een contact zit. Dat je die dingen niet hoort of ziet bij Boer zoekt vrouw , zucht hij. Ik concludeer dat het dan waarschijnlijk anders zou heten, concludeer ik. Iets als Boer heeft vrouw .