De chemie van tegenpolen

Mister laid back versus stressy controlefreak

Clyde (28) en de Japanse Sakura (26) zijn 7 jaar samen, waarvan 6 jaar getrouwd. Ze hebben samen een dochtertje van 5: Noa.

Clyde: ‘Ik ben gestopt met het opvouwen van de was, want ik weet dat Sakura achter mijn rug toch alles terug opnieuw doet. Ze klaagt niet dat ik het verkeerd doe, maar ze wil gewoon graag dat de dingen op haar manier gedaan worden. De meeste van haar ergernissen zijn voor mij totaal onbelangrijk, dus soms begrijp ik niet waar ze zich druk om maakt. Ik heb het opgegeven om te proberen haar te veranderen. Omgekeerd is dat nog niet echt het geval. (lacht) Ik ben opgegroeid in een vrij chaotisch gezin, waarin ik voor de rust moest zorgen. Die vaardigheid komt mij nu opnieuw van pas. Sakura en ik vullen elkaar perfect aan. Ik kalmeer haar, en zij houdt mij op de grond. Want ik ben van nature een dromer. Omdat we zo jong getrouwd zijn voel ik soms nog de behoefte om uit te breken, maar mijn relatie met Sakura heeft mij volwassen gemaakt.

Het grappige is dat we, toen we pas verliefd waren, vonden dat we heel erg op elkaar leken. We hadden veel raakpunten en gemeenschappelijke interesses zoals muziek en skaten. Het is pas toen Noa geboren werd en we ons als verantwoordelijke ouders moesten beginnen gedragen dat de verschillen aan het licht kwamen. Wanneer de focus meer op praktische zaken en morele waarden kwam te liggen, werd duidelijk dat we op een totaal tegenovergestelde manier in het leven stonden. Opeens bleken we ook van heel andere muziek te houden. Sakura is extreem romantisch. Ze is een echt Disney-meisje. Af en toe een nummer van Whitney Houston kan ik wel appreciëren, maar er zijn grenzen.’ (lacht)

Sakura: ‘Toen Clyde en ik pas een koppel werden wist ik onmiddellijk dat hij degene was met wie ik een gezin wilde stichten. Ook ik kom uit een gezin met weinig structuur. Ik ben als kind vaak verhuisd en heb in verschillende landen gewoond, waar ik me altijd opnieuw moest aanpassen. Ik ben jong getrouwd omdat ik nood had aan stabiliteit. De rust die ik zocht vond ik bij Clyde. Door mijn vrije opvoeding had ik nood aan extreme orde. Die creëer ik nu in mijn eigen huishouden en in mijn werk. Ook financieel heb ik mijn zaken graag op orde. Als kind had ik altijd het gevoel dat er niet genoeg geld was. Daarom focus ik nu heel erg op financiële zekerheid, terwijl Clyde totaal niet met geld bezig is. Dat heeft al vaak voor spanningen tussen ons gezorgd. We maken veel ruzie, maar we kennen elkaar ondertussen zo goed dat we onze dagelijkse discussies normaal zijn beginnen vinden. We zeggen zelfs geen sorry meer nadien. Als de irritatie te hoog oploopt laten we elkaar met rust en gaan we elk apart even afkoelen. Daarna doen we gewoon verder alsof er niks gebeurd is.

Naast muziek hebben Clyde en ik allebei een passie voor horeca, en eind november zijn we in Antwerpen onze eigen ontbijt- en lunchbar Sonam begonnen. Toen we beslisten om samen een zaak te openenen wisten we wat de valkuilen waren, maar we hebben veel met elkaar gepraat en de taken duidelijk verdeeld. We hebben geen personeel en doen alles met z’n tweeën, dus we zijn echt 24/24 samen. In de zaak is het een pluspunt dat Clyde zo laid back is, terwijl ik echt een stresskip kan zijn. Ik heb een hele duidelijke visie over de werking, en ik ben er meestal van overtuigd dat mijn manier de beste is. Clyde heeft niet altijd een keuze, hij moet meegaan in mijn ideeën. (lacht) Ik weet heel goed waar ik met de zaak naartoe wil en ik heb grote dromen voor de toekomst, terwijl Clyde van dag tot dag leeft. Zijn motto is: go with the flow. We zijn nog niet zo lang open, maar voorlopig verloopt onze samenwerking prima. Onze liefde is groot genoeg om alle stormen te doorstaan, zelfs diegene die we zelf veroorzaken.’

Nuchtere perfectionist versus naïeve romantica

Wim (73) en Linda (68) zijn 48 jaar getrouwd. Ze hebben 3 kinderen en 6 kleinkinderen.

Linda: ‘Ik ben een gevoelsmens, terwijl Wim een van de rationeelste mensen is die ik ken. Toen ik op mijn eenentwintigste met hem trouwde, was ik vooral op zoek naar een vaderfiguur. Hij trok mij aan, net omdat hij zo anders was als ik. Wij komen nog uit een tijd waarin je moest trouwen met de eerste man die u had aangeraakt. Ik was eigenlijk helemaal nog niet klaar om mij te binden, maar ik was naïef en wilde mijn eigen beslissingen nemen. Tijdens ons huwelijk werd duidelijk dat onze karakters mijlenver uit elkaar lagen. Soms was het moeilijk om op dezelfde golflengte te geraken. Ik heb nood aan menselijke connectie en praat graag over mijn gevoelens, maar Wim had daar niet altijd oren naar. Het frustreerde mij dat het ons niet lukte om samen dingen te beleven. Wij hebben ons dikwijls alleen gevoeld met z’n tweeën. Toen ik ging uithuilen bij mijn ouders, zei mijn vader letterlijk: ‘Uw plaats is naast uw man’, en hij stuurde mij terug naar huis. Gaandeweg hebben we een manier gevonden om samen te leven zonder onze eigen karakters te verloochenen. We zijn steeds evenwaardige partners geweest en hebben elkaar veel vrijheid gegund. En ook in de opvoeding van de kinderen hebben we altijd op dezelfde lijn gezeten. Hoe moeilijk het tussen ons soms ook ging, ik heb mij nooit kunnen voorstellen dat een andere man zich over mijn kinderen mocht ontfermen. Met ouder worden zijn we dichter naar elkaar gegroeid. Wim is ook gevoeliger geworden. Hij huilt nu veel vaker dan vroeger, zeker als het over de kinderen gaat. Zij zijn de lijm geweest die ons heeft samengehouden.’

Wim: ‘Het heeft serieus gebotst in onze relatie. Achteraf bekeken heb ik misschien een deel van mijn gevoelens en mijn persoonlijkheid verdrongen in functie van ons huwelijk, maar mijn vrouw en kinderen in de steek laten zou mij waarschijnlijk niet gelukkiger gemaakt hebben. Ik had een extreem verantwoordelijkheidsgevoel. Je mag ook niet vergeten dat scheiden in onze tijd nog veel meer een taboe was dan nu. Het is voor mij nooit een optie geweest, maar op momenten leken de verschillen tussen ons echt onoverbrugbaar.

Linda haalt haar energie grotendeels uit menselijk contact, terwijl ik ervan geniet om alleen te zijn. Ik hou van reizen en van de natuur en haal mijn voldoening uit het werken in de tuin. Ik ben ook een echte planner en heb graag dat de dingen op orde zijn, terwijl Linda veel nonchalanter is. Zij leeft in het moment en kan zich volledig verliezen in een gesprek. Ze hangt de hele dag aan de telefoon, babbelt met iedereen en maakt makkelijk contact. Ik ben gereserveerder en kan niet zo goed tegen de drukte als zij. Dat heeft meermaals voor wrijving gezorgd op feestjes, waar zij steevast tot het einde wilde blijven als ik doodmoe naar huis wilde vertrekken. We hebben ook een totaal verschillend bioritme. Mijn vrouw is een nachtmens. Ze komt pas tot leven na 11 uur ’s avonds. Wij zijn nog nooit samen naar bed gegaan.

Hoe ouder je wordt, hoe meer je elkaar nodig hebt. Door onze tegengestelde karakters is ons huwelijk niet altijd over rozen gegaan, maar ik ben heel blij dat we het nooit hebben opgegeven. We kennen elkaar door en door en zouden niet meer zonder elkaar kunnen. Onlangs vroeg onze jongste dochter of ik eens een paar dagen alleen met haar op reis wil gaan. Ik was vroeger een eerder afwezige vader, en ze wil graag tijd met mij inhalen. Maar hoe graag ik mijn dochter ook zie, ik wil niet meer op reis zonder Linda.’

Overbrug de verschillen

Relatiedeskundige Rika Ponnet: ‘Geen twee mensen hebben hetzelfde karakter, dus in elke relatie is er sprake van verschil. Het idee dat je ofwel gelijkgestemde of tegengestelde zielen bent, klopt niet. In iedere relatie is er een basisdynamiek waarbij de partners verschillende emotionele posities aannemen. Er is altijd één eerder aanhankelijke persoon die het meest investeert in de relatie, en één terughoudende partner die meer bezig is met zelfontplooing en de bredere sociale kring. Iedereen heeft daarin een voorkeurspositie, maar die is ook afhankelijk van het emotioneel functioneren en de hechtingsstijl van de partner, en kan dus in een volgende relatie veranderen.’

‘Naast die basistegenstelling heb je natuurlijk partners met verschillende persoonlijkheden. Maar of iemand avontuurlijk, nuchter of extravert is of net niet, is eigenlijk van weinig belang in een relatie. Als de emotionele basis goed zit, kan een relatie die inhoudelijke verschillen wel aan. Wanneer het toch misgaat steken mensen dat vaak op hun tegengestelde karakters, terwijl het probleem meestal bij de emotionele basis ligt.’

‘Het belangrijkste is dat je elkaar niet dwingt om te veranderen. Er ontstaat pas een veilige connectie wanneer je jezelf kan zijn bij je geliefde. Wie zich zelf veilig voelt kan ook een ander laten zijn wie hij is. Dikwijls hebben jonge koppels nog de neiging om elkaar te willen veranderen. Ze zien het anders zijn van hun partner nog vaak als een afwijzing van wie ze zelf zijn. Maar hoe ouder je wordt, hoe beter je begrijpt dat het slimmer is om elkaar vrij te laten. Op dat moment ga je op zoek naar compromissen en ga je een connectie aan.

Uiteraard is het leuk als je als koppel gelijke interesses hebt en op dezelfde golflengte zit. Maar er zijn ook gelukkige koppels die prima functioneren op dagdagelijks niveau en toch heel verschillende karakters, hobby’s of vrienden hebben. Zolang er een stevige emotionele connectie is, kan je als koppel die verschillen overbruggen.’