"Gelotofobie is de angst om uitgelachen te worden"

Niemand wordt graag uitgelachen, maar voor gelotofoben is het een ware fobie. "Ze zien een groepje mensen even verderop lachen en ze geloven direct dat ze worden uitgelachen," vertelt relatiedeskundige Rika Ponnet in 'Nieuwe Feiten'. "Zelfs als ze iemand zien glimlachen, denken ze dat ze worden uitgelachen. Ze denken dat die persoon hen vreemd vindt en niet accepteert."

Gelotofoben zijn enorm bezig met hoe zij denken dat de wereld over hen denkt. "Het heeft te maken met een groot gebrek aan zelfvertrouwen. Maar ook met een gebrek aan vertrouwen in de goede bedoelingen van de ander," gaat Rika verder. Al hebben sommige gelotofoben ook weinig reden om te geloven in de goede bedoelingen van anderen. "Zulke mensen werden op school vaak gepest of kregen een strenge opvoeding waarbij ze zichzelf niet mochten zijn. Ze groeiden bijvoorbeeld op in een gezin waarbij hun prestaties op school belangrijker waren dan de persoon die ze zijn. Vaak is er een gevoel van schaamte over zichzelf geïnstalleerd en denken ze dat ze helemaal niet bij de groep horen."

Wanneer je denkt dat iedere glimlach een aanval op jou is, heeft dat natuurlijk een effect op je liefdesleven. Recent Duits onderzoek ontdekte dat gelotofoben minder gezonde manieren van hechting hebben. "Je kan het onderverdelen in twee groepen," vertelt Rika. "De eerste groep is heel erg aanwezig. Ze willen bijvoorbeeld voortdurend bevestiging dat hun partner wel van hen houdt. Vaak zijn ze ook heel jaloers en willen ze ten allen tijde weten waar hun partner is. Ze zijn eigenlijk heel angstig omdat ze in het verleden in hun hechtingsbehoeften zijn afgewezen."

De andere groep doet het tegenovergestelde. Zij doen alsof niks hen nog raakt. "Ze investeren eigenlijk heel weinig in een relatie uit angst om gekwetst te worden. Deze mensen vinden wel vaker een partner, maar omdat ze er weinig in investeren, kent die relatie ook sneller een einde. Deze groep heeft ook vaker losse seksuele contacten."

Het vreemde is dat deze twee groepen elkaar ook aantrekken. "Angstigen vallen vaak op de vermijders. Want die angstigen zien in de vermijders iemand die heel cool en mysterieus is. Terwijl het gewoon iemand is die zijn/haar eigen gevoelens onderdrukt. Die relaties zijn ook niet tegen de tijd bestand, want die vermijders investeren zeer weinig in de relatie en kunnen ten allen tijde ermee stoppen." 

Maar Rika kan gelukkig besluiten met goed nieuws. "Mensen leren ook vaak uit relaties en nemen de lessen die ze uit hun vorige relatie geleerd hebben mee naar de volgende. In mijn praktijk zie ik bijvoorbeeld dat wanneer zo een angstig iemand samen is met iemand die hen respecteert en probeert te begrijpen, vaak ook rustiger wordt. Mensen kunnen elkaar genezen en dat is het mooie aan relaties."