The law of attraction

Hij is net 40 geworden en al een aantal maanden gestopt met ‘zoeken’. Het scrollen door rijen nietszeggende foto’s. De vele vruchten op de grote taart die de singlemarkt is. De opdracht om aan cherrypicking te doen, er de best mogelijke uit te halen. Goed beseffende dat je zelf als kers gekozen kan worden, maar vaker afgewezen wordt. En je toch het gissen hebt naar het waarom.

Dat je dan al die verhalen hoort. Onlangs nog een vrouw, bij hem op kantoor. Tinder bood haar dagelijks meer dan 60 opties, waardoor ze afhaakte, wegens niet beheersbaar. Bij hem op Tinder gebeurde er bijzonder weinig. Wat hij naar “niets” corrigeert. Hij heeft het over een spoedcursus die hij online volgde. ‘Manifesteren’, een techniek die hij ook in een workshop voor ondernemers had aangeleerd gekregen. De hoop dat zoiets ook zou werken in zijn liefdesleven.

Hoe dat dan voorgesteld werd, vraag ik. Waarop hij begint over de ‘law of attraction’. Als je een bepaalde energie uitstraalt en die start vanuit een verlangen dat diep in jou leeft, zorgt het universum ervoor dat dat verlangen ook effectief ingevuld wordt. De gedachte dat de juiste ergens rondloopt en je die op een dag ook echt ontmoet. En wanneer je je dat concreet voorstelt, het gebeurt. Maar je moet het wel écht willen.

Hij probeerde het een hele tijd, vruchteloos. De lijst met afwijzingen werd langer. En nu heeft hij vooral schrik van een almaar sterker gevoel. Ik kan het niet, ik ben het niet waard. Zijn terugtrekgedrag. Je niet goed voelen thuis, maar nog minder onder anderen. Kansen op ontmoetingen zien passeren, maar ze niet meer grijpen, omdat je er niet meer in gelooft. En omdat er ook gewoon geen energie meer is. Waarop ik aangeef dat als ik naar hem luister, er zich bij mij een moeheid manifesteert. Daarmee moet hij hartelijk lachen, waardoor ik ineens een andere man zie en dat ook zeg.

Hij zakt wat weg in de comfortabele stoel en de hoorbare stilte. Dat we manifesteren misschien anders kunnen bekijken, suggereer ik. Als dat wat er is. De warme vriendenkring die hij heeft, sommigen al sinds zijn kleutertijd. De relaties die er waren, een tiental jaar in totaal. Zijn medewerkers die hem op handen dragen. Dat single zijn niet gelijkstaat aan ­relationeel mislukt of onvermogend zijn. Dat we misschien eens kunnen kijken in die grote vriendenkring hoe het bij elk van hen loopt. Dat diepe vriendschappen onderhouden een grote relationele vaardigheid vergt. En dat de verhalen van net-singles die even snel weer single-af zijn, best genuanceerd worden. Omdat het soms de ‘ware’ is, ineens, maar veel vaker gaat over een remedie tegen de angst om alleen te zijn.

Dat volgt hij. Maar hoe moet hij het dan wel aanpakken? Ik zeg dat dat misschien het grootste probleem is. Al die stemmen in zijn hoofd die hem stimuleren om te manifesteren, zich zus of zo te gedragen, overal en altijd op jacht te gaan. Dat het goed zou zijn even zijn eigen gezelschap te waarderen. Zichzelf te zien als iemand die liefdeswaardig is en competent. En vanuit die zelfacceptatie altijd opnieuw de wereld tegemoet te treden. Dat niet ‘een relatie hebben’ het doel moet zijn, wel dat zelfwaardegevoel. Dat liefde ­zoveel meer kans heeft als er zelfliefde is. Maar dat “kans” het juiste woord is, want het universum heeft niemand voor ons in petto. En dat dat misschien het juiste uitgangspunt is bij een manifestatieproces.