01 september 2021 Internet
Hij was niet zot van haar. Of wel. Of niet. Het was allemaal niet zo duidelijk. Olivier was een vrije vogel, zij worstelde met haar leven. Hij hield de boot af, zij wou er voor gaan. Tot op een dag alles anders werd. “Ik kan me wel voor de kop slaan. Mocht ze nu voor mijn deur staan, ik zou niet meer twijfelen. Nu zou ik er wél voor gaan.”
Het Nieuwsblad - Tekst: Lotte Debrouwere
Een rustige man. Succesvol zonder protserig te zijn. Zo kan je Olivier omschrijven. Hij houdt van mooie kleren. Kunst. Literatuur. Zijn penthouse op het Eilandje in Antwerpen is fenomenaal. Eentje uit de glossy magazines. Voor een man die het gemaakt lijkt te hebben in het leven, lijkt Olivier toch nerveus. Onzeker. “Ik ben het niet gewoon om over mezelf te praten”, zegt hij. “Laat me een zaal van honderd man toespreken over mijn job, dan is dat een fluitje van een cent. Maar hier, over gevoelens praten, dat maakt het lastiger. Ik ben dat niet gewoon. Ik ben zeer zelfverzekerd in mijn job, maar zeer onzeker in de liefde.”
Olivier is 51. Hij heeft een liefdeshistorie achter de rug die nog altijd aan hem plakt. “Drie jaar geleden. Ik had net mijn bedrijfje verkocht”, zegt hij. “Iets wat klein was begonnen, maar uit zijn voegen was gebarsten. Ik heb het verkocht tegen een ongelooflijke prijs. Ik voelde me opgelucht. De koning te rijk, letterlijk en figuurlijk. Ik had een dikke bankrekening en vooral: heel veel vrijheid. Nooit meer die stress. Nooit meer die verantwoordelijkheid. Na al die jaren keihard werken kon ik achterover leunen. Ik ben direct op reis gegaan. Vier weken Peru. In mijn eentje. Ik voelde me fantastisch. Eindelijk zag ik de wereld. Ik had geen idee wat ik nog zou doen met mijn leven, maar dat hoefde niet. Ik wou de dag plukken en plukte die ook. Uitgaan, feestvieren. Genieten.”
Tot hij op een avond op een feestje in Gent een vrouw ontmoette. Siska, 39 jaar, mama van een zoon van drie. Zo goed als alleenstaand, omdat de vader zijn verantwoordelijkheid niet nam. Maar dat wist hij toen nog allemaal niet. “Ik kwam later aan. Iedereen zat rond de tafel in het café. Een stoel werd bijgeschoven. Naast haar. We begonnen wat te praten. Te zeveren eigenlijk. Het klikte gigantisch. Van in het begin.” Olivier is geen durver. Geen womanizer. Maar hij stuurde haar na die avond toch een bericht waarin hij schreef dat hij het heel fijn vond. Zij antwoordde meteen. “Ik ook.” Hij stelde voor om elkaar nog eens te ontmoeten en dat gebeurde. “Ze kwam naar mijn penthouse hier. Ze was heel nerveus. Ik was rustig. Ik had niets te verliezen. Ik dacht niet aan een relatie. Ik ben niet iemand die heel snel springt. Integendeel. Ik leg de lat zodanig hoog, dat ik er vaak niet aan begin of durf te beginnen. Ik ben ook vaak een luisterend oor, een man met wie vrouwen bevriend willen zijn, maar er zijn niet zo heel veel vrouwen die op mij vallen. En vallen ze op mij, dan heb ik het niet eens door.” Dus vond Olivier het gewoon een fijne vrouw en dacht wie weet, misschien wordt het wel wat. En het werd wat.
“We hebben niet direct gekust. Pas na de derde ontmoeting zaten we in dezelfde sofa en was de seksuele spanning niet meer tegen te houden. We zijn toen in bed beland en vrijden de sterren uit de hemel. Heel teder, heel sensueel.” Verliefd was Olivier niet. Hij vond het wel fijn. “Die vrouw woonde op 140 km van hier. Ze had een drukke job en een kind van drie. Zij was zeer gebonden en ik was vrij. Ik dacht niet aan een toekomst met haar.” Siska bleek wel verliefd. Ze bleef naar zijn penthouse komen, kilometers malen, alles regelen om hem toch maar te zien. “Iets hield me tegen om voor haar te gaan. Ze kwam uit een zeer pijnlijke liefdesbreuk en was naar mijn goesting te vaak over haar ex bezig, de papa van haar kind. Ze had iets heel bijzonders, maar het was overdekt met een enorme laag negativiteit.” Ze bleven elkaar wel zien. Hij zag het als friends with benefits. Hij groeide wel naar haar toe, maar de twijfel bleef altijd. “Ze had een kind, ik heb nooit kinderen gehad. Ze had een drukke job, ik was lekker zonder job en zonder verantwoordelijkheid. Ze had een gebroken hart. Ik had dat niet.”
Tot ze afhaakte. Tot ook zij inzag dat het geen zin had omdat hij niet verliefd werd.Omdat hij niet de laatste stap zette om een relatie te beginnen. “Op een dag vertelde ze me dan ook dat ze seks had gehad met haar ex. Voor mij was dat toch een moeilijk iets. Ik wist dat ik haar niets kon opleggen, dat ze vrij was in haar keuzes, maar dat ze met een andere man in bed was gedoken, deed zeer. En dat het met haar ex was al helemaal.
“Ik merkte dat ik haar toch belangrijker vond dan ik wou toegeven. Dat ik haar niet wou verliezen.” Wat ze nu precies hadden, dat bleef onuitgesproken. Olivier verloor haar. Langzaam aan. “Ze sukkelde in een depressie wegens een veel te zwaar leven. Veel te veel gedoe met haar ex, haar kind, het werk. Op een avond ben ik naar haar toe gereden omdat ze er door zat. Toen besefte ik dat ik, degene met alle tijd en alle vrijheid, nog bijzonder weinig inspanningen voor haar had gedaan. Dat zij altijd degene was die kwam, terwijl dat voor haar zeer moeilijk te regelen was. Ik heb een hele nacht bij haar gezeten. Haar vastgehouden. Mijn liefde getoond.” Langzaamaan raakte Siska uit het diepe dal. Ze belden vaak. Sms’ten. Ze probeerde haar leven weer op te pakken. Maar Olivier voelde dat er afstand kwam. “En toch. Soms kwam ze onverwacht toch nog bij me aanbellen. Reed ze nog het hele land door om me te zien. We hadden geen seks meer, dat wou ze niet. Dat maakte ze heel duidelijk. Maar we sliepen wel nog samen. Dus ik dacht als ik nu niets forceer, dan kan het misschien wat worden.” Of hij ook echt uitsprak dat hij haar graag zag? “Nee, wellicht te weinig. Maar ik dacht dat ze dat wel wist.”
Olivier viel helemaal voor Siska toen hij haar zag staan op een podium. “Ze speelde amateurtoneel. En plots zag ik niet meer dat gekwetste vogeltje met een sluier van negativiteit en tristesse over haar heen, maar een prachtige vrouw die er letterlijk en figuurlijk stond. Daar. Op dat podium.” Olivier glimlacht. “Nadien droeg ze een little black dress en flaneerde ze door de zaal. Ik vond haar onwaarschijnlijk mooi. En toen werd ik verliefd. Echt zotverliefd. Zij was het. Die avond werd ze door verschillende mensen aangesproken. Ze kwam ook geregeld bij me staan, gaf me duidelijk aandacht en liet me voelen dat ik belangrijk voor haar was.”
Als een feniks uit haar as was ze herrezen. Siska zou de wereld opnieuw veroveren.Haar ex had ze definitief van zich afgeschud, ze zou vier vijfde gaan werken om meer tijd voor zichzelf te hebben en ze had een vaste babysit gevonden die haar af en toe bijstond. “We bleven contact houden. Seks wou ze nog altijd niet. Ik mocht haar wel strelen, haar wel plezieren, maar echt tot de daad over gaan, dat kon en wou ze niet, zei ze.” Maar Olivier dacht dat het een kwestie van tijd was. Helaas. Siska dreef weg. Maar dat had hij niet door.
“Tot ze op een avond gewoon tussen de soep en patatten vertelde dat ze iemand was tegengekomen. En dat ze hem geweldig vond. Ze had niet eens door dat het me zo hard kwetste. Ze viel dan ook uit de lucht toen ik zei dat me dat pijn deed. Je hebt me toch nooit gewild, zei ze. Er was toch altijd die remming. Kortom, zij had niet door wat ik voelde. Dat die negativiteit de remming was en dat ik nu wel zot van haar was. Ik heb het niet gezegd. Of niet op tijd gezegd. Ik ging haar dat nog wel vertellen, tijdens een romantisch uitje dat ik mijn achterhoofd had, maar ik was te laat. Ik had haar uit mijn handen laten glippen.”
Olivier was er kapot van. “Veel meer dan ik had gedacht. Ze was een liefde van mijn leven, dat weet ik nu wel zeker. Maar ik heb te lang geaarzeld, te veel getalmd. Ik heb het kwetsbaar vogeltje zien uitgroeien tot een prachtexemplaar. Ze stond echt weer op haar poten en ik heb ze laten wegvliegen. Ik kan me wel voor de kop slaan. Ik was te laat. Ik besefte pas toen ze een ander had, dat ze mijn grote liefde was.”
Twee jaar heeft hij er van afgezien. “Slecht slapen, veel drinken, eenzaamheid”, ik heb het allemaal gevoeld en gezien. “Ze stuurde me af en toe wel nog berichtjes, dat ze me altijd graag zou zien, maar wat koop ik daar mee. Ze was en is met die ander.” Wat Olivier zou doen mocht ze weer voor zijn deur staan? “Ik zou haar binnen laten. Haar vastpakken en het opnieuw proberen. Niet meer zo twijfelen. Tonen dat ik ook voor iemand kan zorgen. Dat niet alles rond mij draait. En er gewoon voor gaan.”
Rika Ponnet: Timing. Je kan dit verhaal aan de oppervlakte lezen en zeggen dat deze twee mensen qua timing niet goed zaten. Op een verkeerd moment in elkaars leven zijn gekomen. Als je dieper kijkt, is er meer. De vrouw stelt zich zeer kwetsbaar en afhankelijk op, waardoor de man geen enkele moeite moet doen. Zij investeert alles in die verbinding.
Hij moet zich eigenlijk niet tonen, niet met zijn behoeftes naar buiten komen. Hij kan dan ook de verhouding of hun verbondenheid minimaliseren. Hij duwt af, terwijl hij eigenlijk heel hard naar verbinding verlangt. Hij vermijdt. Toont vormen van bindingsangst en heeft geen voeling met wat hij werkelijk voor iemand voelt. Hij vindt het beangstigend om de ander nodig te hebben en wil daarom van niemand afhankelijk zijn, ook al voelt hij ergens wel verbondenheid. Al zeker door de seks, omdat dat nu eenmaal voor hormonale verbinding zorgt. Hij heeft diep vanbinnen niet het vertrouwen dat de ander hem geen pijn zal doen. Dat de ander zal blijven.
Eigenlijk kunnen vermijders maar waarderen wanneer de ander niet beschikbaar is. Ze hebben faalangst in relaties door wat in vorige relaties is gebeurd of door wat vroeger in de jeugd is gebeurd. Denk maar aan ouders die hun kinderen vroeg op eigen benen laten staan en die troost zoeken en nabijheid willen, devalueren. Dat is soms heel subtiel, zonder dat ouders dat echt doorhebben. “Je kan dat toch zelf, we gaan flink zijn, bijt eens op je tanden.” Meestal hebben vermijders ook niet zo’n sterk zelfbeeld als ze uitstralen. Ze lijken vrije, zelfzekere vogels, maar geloven oprecht niet dat ze blijvend interessant zijn voor de ander. Hun grote verlangen naar verbinding zullen ze op het moment dat het concreet wordt, blokkeren. Dan starten ze een ontkoppelingsstrategie om de ander niet toe te laten.