14 juni 2021 Column
De ene smelt weg bij elk romantisch gebaar en kan maar niet genoeg krijgen van liefdesnummers of romcoms. De andere vindt romantiek flauw, wuift het weg als verpakte commerce. De rol die romantiek in je leven speelt, vertelt je evenwel veel over jezelf.
Column voor Het Nieuwsblad
Ze hadden voor een derde keer afgesproken. Anderen zeiden dat drie speciaal is, een vorm van scheepsrecht voor wie date. Dan groeit het al eens door, er komt wat rust. Het is niet haar gevoel. Die rust kent ze als er duidelijkheid is, dat het niet verder zal gaan. Dat het daar eindigt. De afwezigheid van een spanningsveld dat ze als vermoeiend dwingend ervaart. Maar dit wou ze een kans geven.
Omdat de eerste wandeling gemoedelijk was. Hij veel praatte en zij dat gemakkelijk vindt. Niets gaande moesten houden. Ze zei dan ook ja tegen de tweede wandeling. De dagen erna bekropen haar. De tweede date die naderde. Ze trotseerde haar weerstand, angst volgens haar psychologe. En ging voor de mantra ‘geef het een kans’. De wandeling verliep even kabbelend. Hij had gezorgd voor bubbels, twee echte glazen. De moeite die er uit sprak vond ze aandoenlijk, maar ook ongemakkelijk en zelfs wat irritant. Er was niets ‘fout’ had ze nadien tegen de supporterende vriendinnen gezegd.
Waarom geen derde keer dus? Een afhaaletentje, een vuurkorf bij hem in de tuin. Die ochtend duwde en wrong het, de bevrijdende neen. Ze keek naar zichzelf in de spiegel, ademen, geef het een kans. Dus ging ze. Hij wachtte haar op met een roos en een onhandige luchtzoen. Ze voelde een niet meer te onderdrukken neen.
Als er iets was wat ze haatte was het dit. Kleffe romantiek, mannen die te hard hun best doen. Ze was uit beleefdheid gebleven en door de overtuigde nee was ook de rust terug gekomen. In zijn ogen had ze gezien dat hij het wist, wat hij de dag nadien bevestigde toen ze hem beleefd bedankte voor de drie dates maar het voor haar daar eindigde. Terwijl ze het vertelt zie ik de opluchting. Ik peil naar haar weerstand. De rozen, de zonsondergang, de kaarsjes. Naar haar aversie voor iemand die toont dat hij het wel voelt en wil. Ze antwoordt snel als in allergisch. Wat dat allergisch betekent, neemt meer tijd. Om te geraken bij het gevoelde ongemak als liefde, verliefdheid zich toont. En die allergie misschien wel haar echte angst is. Voor die diepe behoefte bij zichzelf naar graag gezien worden. Een behoefte die ze tot op vandaag bij zichzelf afwijst, niet toelaat. Door ze lacherig weg te zetten, zoals thuis altijd gebeurde. Omdat ze nooit echt aangeraakt, ingevuld werd. En het tot op vandaag makkelijker is ze niet te voelen door ze cynisch op afstand te houden. Als een te geromantiseerd en dus kinderlijk verlangen.
Door mannen die een invulling kunnen zijn voor dat verlangen, saai, zwak en sullig weg te zetten. Of er remedies zijn voor dit soort van allergie, vraagt ze lacherig. We hebben het over romantiek als de liefdestaal die ze is. Het belang ervan in een startend contact, een beginnende verliefdheid, een vaste relatie. Omdat romantische gebaren, het ontwikkelen van een eigen liefdestaal als koppel, de meest krachtige manier is om bij elkaar binnen te komen, je verbonden te voelen op het niveau van die diepere behoeftes. En je af en toe eens overgeven aan een slepend nummer, een filmisch liefdesverhaal kan helpen bij het toelaten van je verlangen om zo lief te hebben of geliefd te zijn, bij het blij ontvangen van die roos.