WARM AANBEVOLEN >> Tweedaagse voor singles die opnieuw willen uitreiken!
20 februari 2024
WARM AANBEVOLEN! Samen met Kathleen Tobback organiseert collega Catherine een tweedaagse voor singles op 22 en 23 maart in Mechelen. Spread the word!
03 februari 2022 Column
Een jongere vrouw zegt hem niets. Liever iemand van zijn eigen leeftijd, maar wél jong van geest. Waarom heeft hij het moeilijk om zo iemand te vinden? Relatie-expert Rika Ponnet deelt verhalen uit haar praktijk. “Zoveel vrouwen hebben zoveel meer gezorgd en getobd, zijn uitgegeven en uitgedragen.”
Column voor Het Nieuwsblad
De jacht van mannen op (veel) jongere vrouwen. Hij heeft het nooit begrepen. Drie vrienden zijn hertrouwd. Late vijftigers, de tweede wederhelften goed dertig. Als ze samen tafelen, weet hij niet goed wat gezegd. En aantrekkelijk vindt hij het evenmin, een glad lichaam waaruit de ziel nog niet ten volle spreekt. Boeiend vindt hij de paden die mensen al bewandeld hebben, de tekenen die ze daarvan tonen. Een rimpel hier en daar, een gezicht dat zich laat lezen, ogen die weten en gezien hebben.
Zelf is hij altijd samen geweest met vrouwen die een paar jaar ouder waren. Als twintiger zelfs even met een vrouw van veertig. Hij vond haar wondermooi. Maar verder moet ik er niets bij denken, lacht hij. Al klopt het ook op dat vlak. De seks is zoveel beter als een vrouw haar lichaam al wat jaren kent. De overgave zoveel groter, makkelijker. Het spel zoveel rijker. Hij vermoedt trouwens dat de seks in veel van die relaties niet eens zoveel voorstelt. Het is wat zijn vrienden hem vertellen. Maar ze schijnen het er gewoon bij te nemen, net als de tweede leg kinderen. Een soort van prijs die je betaalt voor een tweede kans die er volgens hem niet echt een is. Ik suggereer dat het ook gaat over de rol die zij kunnen spelen in het leven van die andere en misschien ook het verlangen om iets in te halen wat voorheen niet kon of gebeurde.
Maar wat hem dan zo aansprak in een veel oudere vrouw, toen hij jong was, vraag ik. Hij ruimt direct met veel pertinentie een vooroordeel uit de weg. Nee, een moederfiguur zocht hij niet. Al stelde het contact met de zijne niet veel voor. Hij vreesde haar pijnlijke, nijdige tikken die er totaal onvoorspelbaar kwamen. Vandaag denkt hij dat trauma het juiste woord is voor wat hij meegemaakt heeft, al voelt het zo niet. Intimiteit, vrouwelijkheid, warmte, liefde, het waren de dingen waarnaar hij altijd op zoek was. En op de een of andere manier veel makkelijker zag in vrouwen die daarin al wat ervaring hadden. Maar ook, zegt hij, voorbij het ego uitgegroeid zijn en makkelijker geven. Minder de focus op putjes in hun bil of het ongelijk hangen van twee borsten.
Dat hij geen moederfiguur zoekt, illustreert hij met Brel, zijn muzikale held. “Il faut bien du talent pour être vieux sans être adulte.” Hij vindt het zo belangrijk. Dat een mens een speler is en blijft. Het jongensachtige dat hij zo koestert bij zichzelf. De verwonderde blik op de wereld. Op dat niveau wil hij zich graag verbinden met een meisje van leeftijd. En laat dat nu moeilijk te vinden zijn, voegt hij er aan toe. Met direct ook de vraag. Klopt het dat mannen dat beter behouden? Vrouwen evolueren naar een dodelijk saaie, volwassen ernst?
Dat ik zowel oudere meisjes als jongens zie, is het antwoord. Maar inderdaad vaak mensen die het leven klein gekregen heeft. Enigszins dor en vreugdeloos de rit uitzitten. En ja, het misschien net wat meer vrouwen zijn dan mannen. Omdat zoveel vrouwen zoveel meer gezorgd en getobd hebben, uitgegeven en uitgedragen zijn. Hij vindt de uitleg aannemelijk. Of het dan redelijk is, dat toch te verlangen. Een vrouw te ontmoeten van pakweg 55. Mature elegantie en intelligentie, maar met de twinkel, de huppel, de schommelzwier van een meisje. Dat ze er zeker zijn en het altijd samenhangt met veerkracht, levensvreugde, maar ook gezondheid en geluk. En het vermoedelijk toch dat was wat Brel bedoelde als hij het had over het talent om jong oud te worden.