19 juli 2020 Column Magazine
Juliette (33) en Matteo (30) zijn vijf jaar gehuwd en hebben een dochtertje van 3. Matteo voelt zich al een tijdje slecht bij de manier waarop Juliette wil vrijen. Hij ervaart die als vernederend. Er zijn de laatste tijd vaker conflicten daarover. Matteo slaapt nu ook apart en wil op deze manier niet meer vrijen.
Column voor Libelle
Ik leerde Matteo kennen via een chatkanaal voor liefhebbers van caniloop. In die hobby vonden we elkaar volledig. We gingen snel samenwonen, wat vlot verliep. Samen leven voor ons is niet zo moeilijk, wij passen ons allebei makkelijk aan, taken worden verdeeld, daar zijn nooit discussies over. Ook in de opvoeding van onze dochter vullen we elkaar perfect aan. Ik ben pragmatisch en praktisch, Matteo is de meer zorgende. Hij speelt ook heel graag met Cleo, iets wat mij minder ligt. Op één vlak klikt het tussen ons niet goed en dat is in de loop der tijd een almaar groter probleem geworden. Matteo is een liefhebber van de ‘vanilleseks’, het kan niet soft genoeg zijn. Ik zit anders in elkaar. Ik hou van stevig en heftig, voorspel en naspel zeggen me weinig. Ik ben ook op andere vlakken niet zo romantisch aangelegd. Matteo weet dat. Hij doet me op mijn verjaardag een veel groter plezier met iets praktisch, een fles lekkere wijn, dan met bloemen bijvoorbeeld of parfum, laat staan lingeriesetjes of zo. Frullen en strikken zijn niets voor mij. Omdat ik bij de start van onze relatie niet altijd durfde uitkomen voor mijn diepere verlangens op seksueel vlak, paste ik me aan en deed ik toch ook vaak alsof ik het fijn vond, terwijl het onbevredigend was. Omdat ik me zo onvoldaan voelde, ging ik almaar vaker porno kijken, vaak van de harde soort, wat me enorm opwond. Het voelde ook aan als een openbaring, dit klopte met de manier waarop ik dingen ervoer, ik voelde me ook helemaal niet zo abnormaal met mijn verlangens. Ik weet nu dat ik een wat afwijkende smaak heb misschien, maar weiger ook langer om te doen alsof. Mijn verlangens op dat vlak zijn niet ondergeschikt aan die van Matteo. Concreet wil dat zeggen dat ik niet wild ben van de doorsnee standjes, maar toch meer uitdaging zoek. De grens tussen genot en pijn is bij mij dun en ligt ook een stuk verder dan bij Matteo. We probeerden het de afgelopen jaren regelmatig eens op mijn manier, maar Matteo vindt dat niet fijn en heel vaak lukte het ook niet. Ik word het liefst anaal gepenetreerd, Matteo vindt er niks aan, doet het dan voor mij, maar zegt het verschrikkelijk te vinden mij pijn te moeten doen. Hij zoekt nu ook de hele tijd verklaringen voor mijn manier van zijn, zegt dat het te maken heeft met de koude relatie tussen mijn ouders. Misschien speelt dat inderdaad een rol, maar wat doet dit er toe, de dingen zijn vandaag zoals ze zijn en ik hoef toch niet te veranderen omdat hij vindt dat zijn seksbeleving normaal is en de mijne abnormaal. Ik wil dat hij dit aanvaardt.
Toen ik Juliette leerde kennen was ik geweldig onder de indruk van haar energieke manier van zijn, de wijze waarop ze dingen aanpakt, haar aanwezigheid die nooit onopgemerkt is. Ze komt op voor zichzelf, iets wat ik te weinig doe. In ons samenleven zijn we een perfecte tandem. Ik voel me heel goed in mijn rol als zorgende, vind het fijn dat zij de praktische zaken voor haar rekening neemt, bankzaken, lening, de klussen in huis. Vrienden zeggen wel eens dat ik de meest vrouwelijke ben van ons twee, maar is dat geen achterhaald concept? Mannen kunnen heel zorgend zijn, vrouwen heel daadkrachtig, wat is het probleem? Ik vind het dan ook heel spijtig en zwaar dat we op dat ene vlak zo vaak ruzie maken. Seks in onze relatie was van bij aanvang een beetje zoeken. Juliette gaf vaak aan zin te hebben in seks, maar als puntje bij paaltje kwam, klopte er iets niet. Dat maakte me na verloop van tijd onzeker, omdat ik altijd het onbestemde gevoel had dat ik iets niet deed zoals het hoorde. Zeker na de geboorte van Cleo ging ons seksleven bergaf. Juliette raakte me almaar minder aan en als we vreeën was dat op automatische piloot aan haar kant, alsof ik haar verveelde. Op een avond zaten we TV te kijken, Eyes Wide Shut met Tom Cruise en Nicole Kidman, die haar man bekent dat ze bepaalde fantasieën heeft. Juliette zei toen dat ze me ook iets moest opbiechten. Mijn hart sloeg helemaal over, ik dacht dat ze een ander had. Ze haalde er de tablet bij en toonde me een aantal scènes uit pornofilms. Toen ze zei dat dit haar opwond en ze hiernaar verlangde vervulde me dat eerst met een soort van walging. Alles wat er getoond werd leek me vooral pijnlijk, ver van wat ik associeer met liefde en intimiteit. Ik weet uiteraard wel dat er koppels zijn die anale seks hebben, maar voor mezelf had ik nooit die fantasie of dat verlangen. Ik vind het eerlijk gezegd eerder vies. Dat hoort toch niet, daarvoor dient dat toch niet. Maar Juliette bleef er op aansturen en weigerde eigenlijk ook nog op een andere manier te vrijen. Of het maakte deel uit van vrijen of er werd niet gevreeën. Ik ben daar aanvankelijk in mee gegaan, we probeerden het zo een aantal keren, maar het lukte vaker niet dan wel. Ik voel me zo hulpeloos als we op die manier seks hebben. Het feit dat ik iemand niet kan aankijken, maar ook, dat ik voel dat dit pijn doet en zij dat op de een of andere manier toch opwindend vindt, is voor mij een totale afknapper. De laatste maanden voelde ik me almaar slechter hierbij en op een bepaald moment ben ik tijdens het vrijen in huilen uitgebarsten. Dit is niet wie ik ben en zo wil ik niet verder. Ik slaap sindsdien apart, er is ook geen seks meer. We moeten dit opgelost krijgen, Juliette moet hieraan iets doen. Het kan toch niet de bedoeling zijn dat seks ingaat tegen alles wat je zelf wil of verlangt.
Seks is in de relatie van Matteo en Juliette een machtsstrijd geworden. Beiden voelen zich miskend en vanuit dat gevoel zijn ze gaan verharden in hun standpunt. Ze verwerpen de andere en de beleving van de andere. Matteo is de softie, de man van de vanilleseks, Juliette de onromantisch harde tante. Ze zetten ook zichzelf vast. Matteo vindt alleen ‘zachte seks, liefdevolle seks’, Juliette vindt alleen hardcore porno een uiting van ‘volwassen seks’ en een ‘geëvolueerde smaak’. Het feit dat er niet in elkaars verhaal meegegaan wordt, ervaren ze als ‘niet aanvaard worden door de andere’. Dat laatste blijkt bij beiden een heel gevoelig thema te zijn en ook de rode draad doorheen hun levensgeschiedenis. Zowel Matteo als Juliette komt uit een gebroken gezin met een afwezige vader. De pa van Matteo vertrok kort na zijn geboorte. De vader van Juliette was een heel autoritaire man bij wie liefde verdiend moest worden. ‘Mijn eerste en enige daad van rebellie was roken. Hij wees me daar openlijk op af. Ik zei dat ik zou stoppen als hij het accepteerde, waarmee ik vooral wou ervaren dat hij me nam zoals ik was, maar dat werkte niet. Ik ben geplooid.’ Ze legt zelf daarna de link tussen haar opvoeding en haar seksuele smaak. ‘Nabijheid vind ik moeilijk. Vrijen en in elkaars ogen kijken, is zo indringend. Aan anale seks kan ik me overgeven, omdat er een vorm van afstand is. Die heb ik nodig om te kunnen genieten.’ Bij Matteo ligt de behoefte anders. ‘Ik vind samenvallen met de andere een heel fijn gevoel, het volledig mogen versmelten met elkaar. Afstand maakt me juist faalangstig. Ik heb erectieproblemen als ik er aan denk dat ze anaal zal willen.’ We hebben het over hun visie op seks en beiden zijn het erover eens dat seks, meegaan in de manier waarop de andere het wil, een soort geschenk is, geen afdwingbaar recht. ‘Voor mij blijft het een liefdestaal waarmee ik wil tonen hoe graag ik haar zie.’ zegt Matteo. ‘Ik vergelijk het graag met mijn rokersverhaal: aanvaard je mij zoals ik ben, ook als dat betekent anale seks hebben.’ We gaan dieper in op die acceptatie van de seksbeleving van de ander. Daaruit blijkt dat voor hen zowel anaal als vanille kan, op voorwaarde dat het verhaal breder gaat dan dat. ‘Ik wil haar op zijn minst ook kunnen aankijken. Als we vrijen wil ik niet alleen anaal penetreren, ik voel me dan meer een instrument dan haar geliefde.’ ‘Wat romantiek en knuffelen kan uiteraard, als het beest ook af en toe in hem eens naar boven komt, want het zit er, dat ben ik zeker.’ Door die gevoelde acceptatie, rapporteren beiden dat er opener gesproken wordt over wat ze wel of niet fijn vinden tijdens het vrijen. Ze slagen er beter in om het niet te zien als een afwijzing, maar als een geschenk dat ze de andere geven en op hun beurt krijgen en het naast elkaar kan binnen hun seksleven. Ze willen het vanuit die veranderde dynamiek opnieuw met elkaar proberen.