Willow Smith is polyamoreus, maar wat is dat nu precies? En werkt het in de praktijk?

Meerdere mensen op hetzelfde moment graag zien: we doen het allemaal. Wanneer dat graag zien van verschillende mannen en/of vrouwen tegelijk evolueert in intieme verbindingen onderling, al dan niet met seksueel contact, én iedereen ermee akkoord gaat, spreken we over polyamorie. “Het is niets nieuws. In de jaren zeventig liepen mensen al naakt rond in communes en experimenteerden ze met elkaar”, zegt Rika Ponnet. De ontboezeming van Willow Smith, die naar eigen zeggen nooit meer dan twee partners tegelijk wil, komt er volgens de expert wel heel vroeg in haar leven. “Als je twintig bent, zit je nog volop in een experimentele fase. Het is goed mogelijk dat het meisje zich nog niet wil engageren, maar dat is helemaal iets anders dan polyamorie”, klinkt het.

Niet monogaam

“Het is wel een feit dat de mens van nature niet monogaam is. We zitten in een systeem waarin exclusieve relaties de norm zijn, maar onderweg kunnen mensen verliefd worden. Dan hebben ze een keuze. Vroeger werd externe verliefdheid onder de mat geveegd of oogluikend toegestaan, nu wordt er meer over gepraat”, zegt de relatiedeskundige. 

Wie polyamoreus is, staat niet op met dat besef. “Mensen proberen vaak of het model een manier kan zijn om zich beter te voelen in hun leven. Bij polyamorie weten mannen en vrouwen welke problemen een exclusieve relatie met zich kan meebrengen. Ze zoeken andere relaties om hetgeen ze missen naast elkaar te kunnen invullen.”

Minder toewijding

Rationeel is het begrip simpel te bepalen, maar in de praktijk is polyamorie een grotere uitdaging, zeker als er kinderen in het spel zijn. “Er bestaan mensen die gedurende een periode voor polyamorie kiezen, bij wie het heel goed gaat en die zelfs met drie harmonieus samenleven. Toch is de graad van verbinding in polyamorische relaties anders dan in monogame relaties: je geeft je niet volledig over aan één partner. Het is niet als ‘ik kies voor jou en we gaan ervoor’, wel ‘vandaag kies ik voor jou en morgen kan het voor iemand anders zijn’. Er is minder toegewijding. De contacten kunnen ook wisselen: op het ene moment maak je misschien plannen met drie partners, op het andere moment is je agenda leeg, maar die van de partner(s) voller.”

Volgens de relatiedeskundige is de kans op slagen van een polyamoreuze relatie klein als een van de partners angstig aangelegd is of een hoge behoefte heeft aan intimiteit. “De man of vrouw in kwestie wordt dan met veel onzekerheden geconfronteerd. In dat geval werkt het vrijwel niet. Op een bepaald moment wordt bijna altijd iemand ongelukkig. Het is zeker geen wondermiddel om lijden in een relatie te verzachten. Het maakt het net allemaal nog complexer dan in een monogame relatie. Bij een kleine groep mensen die vrij goed alleen kunnen zijn, niet angstig zijn en seksualiteit kunnen loskoppelen van intimiteit, is de kans dat het lukt groter.”